İlekleme mevsimi geldiğinde, incirin kalitesi konusunda endişeye düşeriz. Olgunlaşma döneminde, iklim özellikleri, yüksek nem ve lodos rüzgarı incirin kalitesini nasıl olumsuz etkilemekteyse, ilekleme döneminde de sağlıklıksız ilekler kalitesiz incir üretimine yol açmaktadır.
Her yıl bu konuda, ilgililere konuyu üç-beş defa gündeme getirmemize rağmen, işlerinin çokluğundan olacak ki bizim ileğin mevzuatını hazırlamaya sıra gelmiyor. Ve ilekte bir başıboşluk devam ediyor. Kör tuttuğunu hesabı…
Konu güncelliğinden herhangi bir şey yitirmedi. 24 Kasım 2014’te DENGE gazetesinde konu ile ilgili önerilerimizi bir daha gündeme taşıyalım: “Erbeyli İncir Araştırma İstasyonu ise bölgemizin ve ilimizin incir yetiştirmesi konusunda en yetkin ve bilgi birikimi en geniş kuruluşumuzdur. Yeterli teknik elemanlarla donanmış bu kuruluşumuz, Aydın incirciliğine hem yayınları hem de saha faaliyetleri ile hizmet vermektedir. Üreticimiz bu kuruluşumuzun bilgi birikiminden ilekleme konusunda da yararlanmalıdır.
İLEK ÜRETİMİ VE TÜKETİMİ YÖNETMENLİĞİ ÇIKARILMALI
“İlek yönetmeliği” yazılmalı, ancak yönetmelik öncesi dönemde, kısa vadede bazı tedbirlerin alınması gerekmektedir. Öncelik, ilek üreticilerinin tespiti ve üretim alanlarının denetlenmesi gerekmektedir. Her önüne gelenin çuval ve sepetlere doldurduğu ilekleri ilçe, kasaba ve köylerde satmasının önüne geçilmelidir. Pazarlara gelen hastalıklı ilekler satılmadan imha edilmelidir. Bunun için de kesin karar ve hükümler bulunmalıdır. İlçe Gıda Tarım ve Hayvancılık müdürlükleri bu konuda yetkilendirilmelidir. İlek, incir üreticisi için incir meyvesi kadar önemli ve gereklidir. Korunması ve hastalıklardan arî olarak incir üreticisine ulaştırılması gereklidir. Bunun için de alınması gerekli tedbirleri sıralayalım:
• Aydın Valiliği, ileğin korunması amacı ile “ileğin reçel yapılması amacı ile toplanmasının yasaklanması” konusunda kararı mevcuttur. Bu karar sürdürülmeli ve titizlikle uygulanmaya devam edilmelidir.
• İlek üreticileri, bir “üretici birliği “ haline getirilmeli, kendi iç denetimlerini sağlamalıdırlar.
• İlek üreticileri, Erbeyli İncir Araştırma İstasyonu yönetiminde sürekli eğitime tabi tutulmalıdırlar.
• “İlek üretimi, pazarlaması, uygulaması yönetmeliği” çıkarılmalıdır.
• İlek üretimi, artık tarımın bilimsel bir şubesi haline getirilmeli; bu konuda Erbeyli İncir Araştırma İstasyonunun çalışmaları daha da geniş anlamda yazılı ve görsel yayınlar haline getirilerek ilek ve incir üreticisine ulaştırılmalıdır.
• İncirciliğimizin önemli bir dalı ve sorunu olan “ilek ve ilekleme” konusunda ziraat fakültelerimiz, Erbeyli İncir Araştırma İstasyonu, gıda tarım ve hayvancılık müdürlükleri şubeleri, ziraat odaları işbirliği içinde çalışmalı, doğru metotlarla somut hedeflere ulaşmalıdırlar.
• Eğitimin önceliklerinden birisi de ilçe gıda tarım ve hayvancılık müdürlükleri ile bünyelerinde ziraat odaları bünyesinde görev yapan ziraat mühendislerinin eğitilmesi olmalıdır.
• İlek yetiştirme alanları, belirttiğimiz teknik elemanların organize çalışmaları ile hastalık etmenlerinin meydana gelebileceği her dönemde denetlenmelidir.
• İlek pazarları ile ilgili mevcut durum, yönetmeliklerle belirlenmeli; ilçe merkezleri dışında denetimsiz ilek satışı ve seyyar ilek satışının önüne geçilmelidir.
• İncir pazarlarında üreticilere yerinde eğitimler verilmelidir.
• Sağlıklı ilek kullanımı konusunda incir üreticisi basın-yayın, televizyon programları, toplantı, seminer, konferans, panel ve açık oturumlarla bilinçlendirilmelidir.
• İncir üreticileri de ilekleme eğitiminden geçirilmelidir.
• İlekleme sonrası, ilek imhasına önem verilmelidir.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.