Terörsüz bir Türkiye hayali, yıllardır hepimizin ortak özlemi oldu. Şimdi bu hayalin gerçeğe dönüşmesi için önemli bir eşikteyiz. PKK, yaz aylarında silah bıraktığını, geçtiğimiz günlerde ise Türkiye’den tamamen çekildiğini açıkladı. Kırk, hatta elli yıldır bu ülkenin başına bela olan kanlı örgüt, nihayet kendi sonunu ilan etti.
Bu gelişmeyle birlikte Meclis’te kurulan Barış, Demokrasi ve Kardeşlik Komisyonu da çalışmalarını sürdürüyor. Komisyonun hazırlayacağı raporun, barış sürecine yön verecek yasal düzenlemeler için önemli bir rehber olması bekleniyor. Türkiye, bu defa işi şansa bırakmıyor. Her adım titizlikle atılıyor, her söz özenle seçiliyor.
Türküyle, Kürdüyle, Lazıyla, Çerkeziyle, Alevi’siyle, Sünni’siyle… Bu topraklarda insanlar asırlardır yan yana, omuz omuza yaşadı. Barış, bu coğrafyanın özüdür. Ancak yıllar boyunca süren çatışmalar, acılar ve istismarlar toplumsal hafızada derin yaralar açtı. Bu nedenle sürece temkinli yaklaşmak, ihtiyatlı olmak doğaldır. Ama umut, ihtiyatla birlikte yürüyor bu kez.
Elbette barışın sağlanmasını istemeyen kesimler de var. Çünkü terörün ve savaşın olmadığı bir Türkiye, onların varlık gerekçesini ortadan kaldırır. Kimileri siyasal çıkar, kimileri ekonomik rant peşinde bu sürece çomak sokmaya çalışabilir. Bu yüzden her vatandaşın uyanık, her kurumun sorumlu olması gerekiyor.
Bu mesele, sadece iç siyaset konusu değil. Aynı zamanda uluslararası bir önem taşıyor. Türkiye’nin yıllardır bütçesinin önemli bir kısmını savunma ve güvenlik harcamalarına ayırmak zorunda kalması, kalkınmanın önünde ciddi bir engeldi. Artık o kaynaklar barışla birlikte üretime, yatırıma, eğitime ve sosyal refaha yönlendirilebilir.
Türkiye, gerçekten de tarihi bir dönemeçte.
Bu sürecin kalıcı bir barışla sonuçlanması, yalnızca bir hükümetin değil; bütün bir milletin ortak arzusu.
Silahların sustuğu, sözün konuştuğu, umutların yeşerdiği bir Türkiye…
İşte en çok da buna ihtiyacımız var.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.