Öfke Yaş Dinlemez

Yaş altmış... Saçına aklar düşmüş torun sevecek yaşta hayatın tadını çıkaracak bir adam... Ama hala en ufak bir sözde, en küçük bir teslikte öfkesine yeniliyor. Bağırıyor sövüyor kırıyor. Oysa yaş almak insanı dingilleştirmeli değil mi? Gençlikte deli dolu halleri geride bırakıp bilgelikle, hoşgörüyle ,sakinlikle hayata bakmalı insan. Ama görüyoruz ki yaşla değil olgunlukla insanın kendisini terbiye etmesi ile dizginleniyor. Bugün toplumumuzda en çok ihtiyaç duyduğumuz şey birbirimize karşı sabır, anlayış ve merhamet . Söz söylemek kırmak yıkmak kolaydır, ancak dilini tutabilmek gerçek erdemdir. Öfke nöbeti çocuklara ne öğretir? Saygıyı mı yoksa korkuyor mu?Kendinden küçüklere örnek mi olur, yoksa ibret mi unutmayalım: Öfke bir anda gelir, bir ömür pişmanlık bırakır. Tek kelime ile yıkılan gönülleri, bazen yıllar bile onaramaz. O yüzden öfkemizi değil sevgimizi büyütelim.