Yaz döneminde en büyük sıkıntı sudur. İncir bahçelerinin genellikle su ve nemden uzak bölgelerde kurulmuş olması ailenin su ihtiyacının taşıma yoluyla sağlanmasını gerektiriyordu. Motorlu taşıtların yaygınlaşmadığı dönemlerde genellikle at ve merkeplerden yararlanılırdı. Hayvanların semerlerine ağaçtan veya inşaat demirinden yapılmış taşıma amaçlı yarım kafesler yerleştirilir, gaz tenekeleri ile kuyulardan çekilen sular incir bahçesindeki Karacasu küpüne boşaltılırdı. Su hayrı en büyük hayır olarak kabul edilir ki bazı incir bahçelerinin evlerinin dış duvarlarına cep şeklinde yapılmış girinti bölümlere su küpleri konulur yoldan geçenlerin susadıklarında içmeleri sağlanırdı.
İncir hasad döneminin önemli öğelerinden birisi de çerçiler idi. İncik boncuktan, kaba şekere, çerezden iğne ipliğe kadar her meta kuru incir ile değiştirilirdi. Özellikle soğan, patates değişilen sebzelerin başında gelirdi. Fırıncılar da merkeplere yükledikleri ekmeklerle incir bahçelerini dolaşır yine kuru incir ile ekmek değişirlerdi.
Taze incir erken saatlerde toplanmalıdır. Sıcak saatlere kalındığında incir sütü ve yaprağı toplayanda kaşıntı yapmaktadır. Aydın’ın genelinde taze incir perakende satılırken Buharkent ve çevresinde cumhuriyetin ikinci çeyreğinden itibaren büyük şehirlere toptan incir sevkıyatı yapılmaktaydı. Toplanan taze incirler özellikle kadınların özenli elleriyle kargıdan örülmüş incir sepetlerine yerleştirilerek tüccara ulaştırılırdı.
Taze satılmayan incir kurutulmaya bırakılır. Kuruma mevsiminden önce ailenin erkekleri ve gençleri dere kenarlarında, tarla sınırlarında ve ekilmeyen tarlalarda kendiliğinden yetişen sakızlık otu toplanır ve tabakalar halinde ağırlıklar altına sıkıştırılarak tabaka haline sokularak sergi yapılmaya hazır hale getirilirdi. Her sabah incir ağaçlarının altlarından toplanan buruk ve yarı kuru incirler sepetlerle toplanarak sakızlık sergilerin üzerine serilirdi. Ve belli zaman aralıklarında incirler alt üst edilerek tam kurumaları sağlanırdı.
Kuru incir toplama aile içinde işbölümüne göre düzenlenir. Bazı aileler topluca kuru incir toplamaya giderken ürün çeşitliliği fazla olan ailelerde bu iş en küçüklere kalırdı. Uzak İncir bahçelerinde yapılacak incir toplama işi için eşeklerin iki yanına küfeler yerleştirilir; küçükler eşeklere bindirilir; eşekler”deh”lendikten sonra incir bahçesinin yüksek sınırına yakın eşekler bağlanır sepetlere toplanan kuru incirler, yüksek kıyının üzerinden küfelere boşaltılırdı. Bu işlem en geç iki günde bir tekrarlanırdı.
Sergiden alınan kurumuş incirlerin kurtlanmasını önlemek için kaynatılıp ılıştırılmış tuzlu suda bandırılırdı. Güzel kokması için bu suya mutlaka kekik atılırdı.
Kuruyan incirler kaput bezi çuvallara doldurulurdu. Kış mevsiminde henüz narenciyenin yaygınlaşmadığı dönemde kuru üzümle beraber yegâne meyve kuru incir idi. Kuru incir sade yendiği gibi en yaygın olarak susam ve cevizle yenilirdi. Sokakta oynayan, okula giden çocukların ceplerinde mutlaka kuru incir bulunurdu.
Her nedense incir ile ilgili tatlılar geleneksel Aydın mutfağında yer bulamamıştır.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.