1.İnönü Hükümeti’nin programında yer almaması, hükümetin tarımla ilgilenmediği anlamına gelmemektedir.
Zira” Cumhuriyet hükümetlerinin daha ilk yıllardan başlayarak önemli meselelerinden biri, tarım ve köy kalkınması olmuştur. Bu bağlamda, 1923’de İzmir’de toplanan İktisat Kongresinde köylülerin de köy kalkınmasına yönelik talepleri alınmıştır. Kongrede köylünün sorunları, tarımsal gelişme konularıyla birlikte ele alınmış, büyük toprak sahipleri aşarın kaldırılmasını, tarımsal eğitimin sağlanmasını, Ziraat Bankası kredilerinin arttırılmasını, tarımın makineleştirilmesini savunmuşlardır. Kongrede köyün sağlık sorunlarının çözümü için sağlık alanında teşkilatlanma talep edilmiş, üretimde kooperatifleşmeye gidilmesi önerilmiştir(1).
Ayrıca, yurt içinde saban, pulluk gibi basit makinelerin üretimi için ziraat fabrikası açılması, ziraat makineleri için lazım olan petrol ve benzinin gümrük vergisinden istisnası da çiftçilerin diğer talepleri arasındadır(2).
İzmir İktisat Kongresinde çiftçilerin hükümetten talepleri alınmış olmakla birlikte, tarım konusunda alınan kararlar ve uygulamalar büyük arazi sahiplerinin istekleri yönünde gerçekleşmiştir.
İzmir İktisat Kongresi’nin ardından II. İnönü Hükümeti’nin istifası ile Fethi Okyar hükümeti görevi devralmıştır. Tarım ilk defa Fethi Okyar başvekilliğindeki hükümetin programına girmiştir.
Çünkü “Bu dönemde nüfusun yaklaşık % 76’sı kırsal kesimden oluşmaktadır. Bu nedenle başta kırsalın ve dolayısıyla tarımın geliştirilmesi büyük önem arz etmektedir. Halkın %80’den fazlası geçimini tarıma dayalı faaliyetlerle sürdürmektedir. Köylü kesim çağının gerisinde ilkel bir tarım teknolojisi kullanmakta ve ekilebilir toprakların çok küçük bir kısmını işleyebilmektedir. Sermaye birikimi, alt yapı, yetişmiş işgücü ve iş deneyimi olan girişimci bulunmadığı gibi yol ve yön gösterecek düzenli çalı- şan bir bürokrasi de mevcut değildir. Dolayısıyla Türkiye Cumhuriyeti’nin Kurtuluş Savaşı enkazından gelişmiş ekonomiler seviyesine ulaşabilmesi, bu dönemde ancak tarım sektörü öncülüğünde gerçekleştirilebilecek sermaye birikimi ile mümkün olabilecektir. İleriye dönük olarak imalat, sanayi, in- şaat, hizmetler sektörlerinin ortaya çıkması ve gelişim altyapısının hazırlanmasında tarım kesiminin işgücü, sanayi hammaddesi, ihracat ürünleri, milli gelir katkısı önem arz etmektedir.(3)”
Fethi Okyar Hükümeti programında da tarım,
“Memleketimizin başlıca zenginlik kaynağı, halkımızın en büyük geçim sahası olan tarımın desteklenmesi ve milli ürünlerimizin korunması, üretimin artırılması, tarım araç gereçlerinin çoğaltılması hayvancılık ve bitkisel üretimdeki hastalıkların giderilmesi, ziraat mekteplerinin uygulamaya önem vermesi, hayvan ırklarının ıslahına bütçe ayırma gerektiğinin inancındayız…”
Kaynaklar:
(1): Cevat Geray, Planlı Dönemde Köye Yönelik Çalışmalar, TODAİE Yay., Ankara, 1974, s. 7.
(2): Gündüz Ökçün, Türkiye İktisat Kongresi 1923 (Haberler- Belgeler – Yorumlar) Sermaye Piyasası Kurulu Yay. Yay. No: 59, Ankara, 1997, s. 326-338.
(3) KAYA ve Diğ.,a.g.m.s 65
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.