Gelişmiş ve tarımın önemini anlamış toplum ve devletler tarım politikalarını oluştururken politika faaliyet programı içerisine “tarımsal destekleri” güçlü ve gerçekçi bir biçimde yerleştirmektedirler.
Çünkü tarımsal desteklemeler güçlü ve gerçekçi olduğu hallerde;
Tarım modernleşir,
Üretici refaha kavuşur,
Tarımsal üretim miktarı ve kalitesi artar,
Genel ekonomi içinde tarımın rolü artar,
Tarımsal ürün ve gıda enflasyonu düşer,
Tarımsal ihracat değer kazanır ve artar,
Cari açık ve bütçe açıkları azalır,
Tarımsal üretim sürdürülebilir hale gelir,
Açlık, gıdaya erişememe gibi kavramlar endişe kaynağı olmaktan çıkar.
Tüm dünyada ve zaman zaman bizde tarımsal destekler farklı ad ve biçimlerde uygulanmaktadır.
Tarım politikalarını destekleyici araçlar genel olarak “Dolaylı Destekleme (Fiyat Dışı Yollardan Destekleme)”, “Doğrudan Destekleme (Tarımsal Ürün Fiyatlarına Devletin Doğrudan Müdahalesi)” ve “Doğrudan Gelir Ödemeleri Sistemi” olmak üzere üç başlık altında incelenebilmektedir (Erdoğan, 2012: 63).
1980 yılı öncesi tarım politikaları, genel olarak, taban fiyatı belirleme, üreticileri mali açıdan destekleme ve ucuz kredi sağlama gibi araçlar çerçevesinde şekillenmiştir (Yılmaz, 2008: 3).
Dolaylı Destekleme Devlet, gerekli gördüğü zaman ve konularda, tarıma fiyat dışı müdahalelerde bulunabilmektedir. Devletin destekleme politikaları, bu bağlamda, müdahale konuları olarak varlık kazanmaktadır. Devletin müdahale konuları ise şu başlıklar altında şekillenmektedir (Özdemir, 1989: 269-270).
• Üreticilerin gelir sevilerine yönelik müdahale,
• Üretimi istenilen ürünlere yoğunlaştırmak için yapılacak yönlendirici müdahale,
• Fiyat konusunda yaşanabilecek dalgalanmaları önleyici müdahale.
• Devlet, tarımsal ürünlerin alış ve satış fiyatlarına doğrudan müdahale etmeden tarımsal faaliyetleri aşağıdaki araçlar vasıtasıyla destekleyebilmektedir (Erdoğan, 2012: 63):
• Tarımsal üretim yapılacak alanlara sınırlandırma getirme,
• Hangi tarımsal ürünün üretileceği konusunda yaptırım yapmadan üreticiyi yönlendirme,
• Tarım üreticilerinin kendi aralarında örgütlenmelerinin desteklenmesi,
• Üreticinin yakıt, ham madde ve tohum gibi girdiler ile desteklenmesi,
• Vergi konusunda çeşitli kolaylıkların sağlanması,
• Üreticinin teknolojik imkânlar ile donatılmasıdır.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.