Daha önce de pek çok defa yazılı olarak bu köşede,sözlü olarak da TV DEN ekranlarında “Tarımda Gündem” programında,katıldığımız konferans,panel ve seminerlerde ifade ettiğimiz gibi Türk çiftçisi sadece “kazanabilmek” amacı ile sürekli yeni ürün ikamesi arayışı içerisindedir.
Gene ifade ettiğimiz gibi yüzlerce üreticimiz tarafımıza baş vurarak yayın,basın ve internetten edindikleri yaan/yanlış/ abartma ve ticari amaçlı pek çok tarım tekniğine,iklime,coğrafyaya,bilime ve ticari fırsat ve risklere aykırı haberlere inanarak yeni türleri olmadık alan ve iklimlerde yetiştirme peşindedirler.Gene bunun altında yatan arayışın ana nedeni üretmeye devam ettiği üründen kazanamamanın neticesidir.
Bu olguda en önemli gerçek neden Türk tarım ürünleri ve gıdanın kazananının aracılar, kaybedenin de üretici olamasıdır.
İkinci neden ise tarım topraklarının kaybı ve çağımızın en önemli doğal afeti olan küresel ısınma ve kuraklıktır.
Bu üç önemli neden bir araya gelince Türk üreticisi son yıllarda ürün değiştirme ihtiyacı hissetmiştir. Bunu ürün ve bölgeler bazında ele aldığımızda karşımıza şu tablo çıkmaktadır.
“Türkiye’de genel olarak hububattan meyveciliğe doğru bir değişim yaşanmaktadır. Nitekim, hububat ve yağlı tohum ekim alanlarında %3 ila %29 oranında azalma olurken, buna karşılık meyve ağacı ekim alanlarında %5l’e varan oranlarda artış olmuştur. Hububat ve yağlı tohum ekim alanlarında %3 ila %29 oranında azalma olurken, buna karşılık meyve ağacı ekim alanlarında %5l’e varan oranlarda artış olmuştur.
Tarım alanlarında ülke genelinde ürün tercihlerinde oldukça keskin bir değişim meydana geldiği aşikardır. Bölgesel bazda yıllardır geleneksel olarak yetiştirilen bazı tarım ürünlerinin dahi terkedildiği ve yerine başka ürünlerin tercih edildiği görülmektedir. Nitekim, hububat ve yağlı tohum ekim alanlarında %3 ila %29 oranında azalma olurken, buna karşılık meyve ağacı ekim alanlarında %5l’e varan oranlarda artış olmuştur.
Bölgeler bazında hububat, yağlı tohumlar ve bakliyat ürünlerinde ekili alanlarında yine 2004 yılından günümüze Akdeniz Bölgesi’nde %29, Karadeniz Bölgesi’nde %23, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde % 21, Ege Bölgesi’nde % 17, Doğu Anadolu Bölgesi’nde % 13, Marmara Bölgesi’nde % 12 ve İç Anadolu’da % 3 oranında azalma olmuştur.
Yine aynı döneminde meyve ve içecek bitkileri ekiliş alanlarında Akdeniz Bölgesi’nde ekim alanları %51 artarken, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde %49, Doğu Anadolu Bölgesi’nde %38, Ege Bölgesi’nde %20, Marmara Bölgesi’nde %15, Karadeniz Bölgesi’nde %11 ve İç Anadolu Bölgesi’nde da %1 oranında artış olmuştur. Sebze ekili alanlarda ise her bölgede azalış olmakla birlikte İç Anadolu Bölgesi’nde %26 oranında artış gerçekleşmiştir. Ekili alan daralması yaşanan ürünler arasında en büyük oran ise buğday alanlarıdır. Buğday ekim alanları son 20 yılda %22 oranında azalmıştır. Arpa ekim alanları aynı dönemde %28 oranında azalmıştır.
Kaynak: Tarım Orman Bakanlığı Kırsal Kalkınma Sempozyumu
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.