Türk çiftçi ailesi bir erozyon yaşamaktadır. Bu erozyon istihdam açısından daha fazla hissedilmektedir.
Türk çiftçi ailesinin,1990 yılında %46'sı tarım sektöründe çalışırken, 2015 yılında %20.6'sı tarım sektöründe çalışmaktadır. İstihdamda tarım sektörünün payı son 20 yılda yaklaşık %45 azalmasına rağmen, halen çalışan 5 kişiden biri tarım sektöründe istihdam edilmektedir (TUİK, 2016).
Bunun en başlıca nedenlerinden birisi, üretici geliri bakımından ürün maliyetleri kadar ürün fiyatlarındaki istikrar da önemli olmakta, fiyatlardaki aşırı dalgalanmalar gelirde istikrarsızlığa neden olmakta ve üretim desenini de etkilemektedir.
Üürn satış bedeli”çıktı” ve girdi tutarları AB ülkeleri ile karşılaştırdığımızda karşımıza şu tablo çıkmaktadır:
“AB FADN verilerine göre 1990-2012 yılları arasında toplam çıktı/toplam girdi2 oranları incelendiğinde sebze ve süs bitkileri yetiştiren işletmelerde İtalya’nın (2) en avantajlı ülke olduğu görülmektedir. İspanya’nın 1990 ve 2000 yıllarında 2 olan toplam çıktı/toplam girdi oranı 2009 yılından sonra 1’e düşmüş, Yunanistan’da bazı yıllarda 1 olan bu oran 2009, 2011 ve 2012 yıllarında 2 olarak gerçekleşmiştir. Portekiz’in ise 1 olan oranı 2010 yılında 2’ye çıkmıştır. Bu verilere göre İtalya ve Yunanistan bahçe bitkileri yetiştiriciliğinde verimliliği yüksek ülkelerdir. İspanya’nın ihtisaslaşmış bahçecilik işletmeleri son 20 yılda alan olarak büyük bir gelişme göstermesine karşın çıktı/girdi katsayısı 2’nin altındadır.”
Bizde ise rakamlar gayet vahimdir.
Çiftçi tarımı terketmektedir.Nedeni de girdi ve toplam satış bedeli arasındaki farkın girdiden yana büyümesidir.
2001 yılında Tarım Sayımı sonuçlarına göre esas işi tarımsal faaliyet olan hane halkı dikkate alındığında, işletme başına 2.65 kişi düşmektedir.Bu rakamın 2015 yılında 1’e düşmesi düşündürücüdür.
Ve tarımsal faaliyet yaş ortalaması 55’i geçmiştir.
Türk aile çiftçiliğinin sürdürülme zorunluluğu bulunmaktadır.Hem ülke ekonomisi,hem sosyal yapının korunması hem de krsal nüfusun yerinde kalması sağlanarak köyden şehirlere göçün durdurulması açısından.
“Aile çiftçiliği, sağlıklı ve sürekli üretilen gıda maddeleriyle öz ihtiyaçların karşılanması ve aile için uygun bir gelirin sağlanması bakımından önemlidir. Aile içinde devamlılığın sağlanması ile yöresel bilgilerin korunması, doğal kaynakların sürekli kullanılabilir olması da sağlanmaktadır. Böylece ekolojik, ekonomik ve sosyal bakımdan aile işletmesinin sürdürülebilirliğini sağlamak önemli olmaktadır.”
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.