Tarih boyunca tarım işletmeleri verimliliklerini artırmak için aile veya kurumsal yapılar haline geleb,lmek için gelişmeler kaydetmiştir.
Osmanlı Devletinde tımar sistemi,miri araziler,baştine ve çiftlikler devlet eliyle kurulan yasal tarımsal işletmelerdir.
Bugün ise genel ekonomi içerisinde birer birimi halinde yer alan işletmeler, sahip oldukları kaynakları akılcı bir şekilde kullanarak, en az giderle en yüksek geliri elde etme gayesini gütmektedirler.
Bu açıdan verimlilik ve gelişme, bütün sektör işletmelerinin en nemli hedefi durumundadır.
Ülkemizde, özellikle 1950 yılı sonrasında serbest piyasa ekonomisine geçişten sonra, sanayi, ticaret ve hizmet sektörlerinde çok hızlı ilerlemeler kaydedilmiştir.
Fakat tarım sektörü için benzeri şeyleri söylemek mümkün olmamaktadır.
Türk tarım sektörü, devlet ve hükümet politikalarının tercihleri nedeniyle ekonomik kalkınmanın sağladığı ilerlemenin çok gerisinde kalmış,diğer sektörlerin yararlandığı imkanlar ve desteklerden mahrum kalarak büyük geleneksel üretim yapısı çerçevesinden kurtulup modernleşememiştir. Bu durum daha çok, ekonomi politikalarının kalkınmada sanayi öncelikli hedef belirlerken, tarıma gereğinden çok daha az ilgi göstermesinden kaynaklanmaktadır.
Ziraat Fakültelerinin, bu alandakiv çalışmalarının tarım sektörüne ve tarımsal üretim faaliyetlerine yeterince aktarılamaması ve gerekse İşletme Fakültelerinde tarım işletmeciliğinin, bir işletme türü olarak, bilimsel çalışmalara konu edilebilecek düzeyde dikkate alınmaması da, büyük bir kaynağın unutulduğunu ve öneminin kavranmadığını göstermektedir.
Tarımsal işletmecilik, yapısal niteliği ve işleyişi bakımından, ekonomideki diğer sektör işletmelerinden farklı bir takım özelliklere sahiptir.
Tarımsal üretim faktörleri arasında doğa ve iklim koşullan, esas belirleyici durumunda olması, bu farklılığın temel nedenlerinden sadece birisidir. Bu durum, tarım işletmelerinde belirsizlik ve risk unsurunu artırmaktadır.
Tarım alanında yapılan tüm teknolojik çalışmalar, gelişme ve ilerlemeler; tarımın doğaya bağımlılığını azaltarak belirsizlik ve riski azaltmayı, böylece üretimde verim ve kalite artışını sağlamayı hedefler.
Tarımsal üretimin kalite ve miktar yönünden artırılması, hem üreticinin hem de devletin birincil amacı olmalıdır.
Tarım işletmeleri için en önemli amaçlar,
• Aile ihtiyacını karşılamak ve gelir düzeyini artırmak,
• Ülke gereksinimini karşılayabilecek gıda maddelerinin arz-talep dengesini sağlamak ve ihracatı artırmak, Ekonomik kalkınmada tarımın, itici bir güç olmasını sağlamak,
• Tarımsal üretimin artırılması ile ekonomik gelişmişlik düzeyi yükseltilmesini sağlamak, durumundadır.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.