1984 yılında kalfalık döneminde geldiğim Aydın’da evlendiğim 1992 yılına kadar askerlik ve 10 aylık Milas’ta çalışmam hariç Aydın’da çok zor şart ve koşullar altında yaşadım.
Ekonomik şartlar bir tarafa ama esas olan ‘kalacağın ev’ çok önemliydi. Gerçekten o dönem normal bir evi bekârlara vermiyorlardı, ama günümüzde bekârlara özel evler yapıldı ama yine de sanayide çırak olarak çalışanlar için bir yer yok.
İşte yaşadığım bu zor şartları yaşarken, ‘eğer bir gün ola ki zengin olursam veya bir yerlere gelirsem Ahi Yurdu yapar veya yaptırırım’ diye hayal etmiştim.
Geçmişte bir dönem Sanayi Meslek Eğitim Merkezi yanında bulunan arsaya yurt yapma girişimi olduysa da başarılı olunamadı.
Geldiğimiz bu noktada bu konudaki açık gün gibi ortadayken, konuyu aktardığımız Aydın Valimiz Erol AYYILDIZ yurt meselesine olumlu yaklaştı ve sanayide üyelerimizle beraber bir kahvaltı yaparak hem yurt meselesini hem de sorunlarımızı paylaştık.
Sayın Valimiz bir süre beklememizi istedi inanıyorum bu yurt konusu en kısa sürede çözüme kavuşacaktır.
Elbette sadece yurt sorunumuzu çözmeyecektir. Diğer taraftan hükümetimiz 1-3 işçi çalıştıran işçilerin sosyal güvenlik primlerine yüzde 50 ortak olmalı ve mesleki eğitimde okuyan çocuklarımızın ustalık belgesi alıncaya kadar primlerinin tamamının devletimiz tarafından karşılanması gerekmektedir.
Yine eğitimde eğer iyi bir yere gelmek istiyor isek sanayi, mesleki eğitim ve meslek liseleri birleştirilmeli bu okullara kesinlikle ‘en az puan’ alanlar değil ‘ belirli konuda yeteneği olan ve özel seçilen’ öğrenciler gelmelidir. Aksi halde 20 yıl sonra yine aynı şeyleri konuşur dururuz.
Yukarıda bahsettiğim yurt sadece Efeler'de değil, özellikle Söke ve Nazilli ilçelerimiz de açılmalıdır. Köyden mahalleye dönüşen yerleşim yerlerinden çocuklarımız bu merkezlerde barınma imkânı olursa hem aileler hem de çocuklarımıza yönlendirme imkânımız daha kolay olacaktır.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.