Dün yine bayramıydı ülkemin.
Ama sevinemedik…
Gururluyduk, bir o kadar da içimiz buruk.
Çünkü yine kömür için yitirilen ömürler vardı…
Annenin adını yaşatan kızım şiir okudu.
Okulundaki Cumhuriyet Bayramı’nda…
Beyazlar içinde ve
“Uğrunda ne canların, verildiği gün bugün”
Diye haykırarak…
Tanıyamadığın torununla izledik onu.
Elimizdeki Ayyıldızlı bayraklarla…
Dün yine yağmur yağdı Aydın’a.
Tıpkı iki yıl önceki gibi…
Hava, üşütücü şekilde soğudu.
Üşüdükçe daha çok hissettim yokluğunu…
Hatırlamak istemesek de,
Bir kez daha yaşadık;
Gecenin saat üçünü…
En çok beni benzetiyorlardı ya sana.
Yaşantımla belki benzeyemedim…
Sana benzemek zaten çok zordu.
Ben hiç kimsede bulamadım seni…
Dedim ya dün bayramdı,
Bugünse yine hüzün…
Kırk dört kiloluk bedenin kadar,
O bedendeki dev adamı özledik…
Belki burada pek gülmedin, gülemedin.
Duamız, orada hep gülsün yüzün…
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.