Anneler Günü

Bugün Anneler Günü… Her yıl kalbimde bir başka yer eder bu özel gün ama bu yılın yeri bambaşka. Kızım, günlerdir harçlıklarını biriktirip bana bir çiçek almış. Küçük elleriyle tuttuğu o çiçeği uzatırken, “Anne, bunu sana ben aldım!” deyişiyle gözlerim doldu. O küçücük çiçek, bana dünyanın en değerli hediyesi gibi geldi. Çünkü içinde emek vardı, sevgi vardı, düşünce vardı. O çiçeğin köklerinde, kızımın kalbinden gelen en saf sevgi büyüyordu.

Anne olmak… Kelimeler yetmiyor anlatmaya. Bazen bir bakışta anlamak, bazen gecenin bir yarısında başında beklemek. Bazen bir kaşığın ucundaki lokmayı önce evladına uzatmak, bazen kendi yüreğini hiçe sayıp onun kalbini korumaya çalışmak. Anne olmak; hep güçlü görünmek ama aslında en derin yorgunlukları içinde saklamak demek.

Peki, “anne” nedir?

Anne, sabah okula giderken unuttuğun atkını arkamdan koşturan kişi… Hasta olduğunda gözyaşını içine akıtıp başında bekleyen… Herkes sırtını dönerken, “Ben buradayım” diyen… Kendini unutup, seni hatırlayan… Gücüyle değil, sevgisiyle dağ gibi duran kadın. Anne, her şeydir. Başın sıkışınca sığındığın liman, düştüğünde sarıldığın kol, en çaresiz anında bile yüzünü güldüren dua…

Ben de anneyim artık. İki güzel evladım var. Onlarla birlikte her gün yeniden öğreniyorum anneliği. Bazen yoruluyorum, bazen sabrım tükeniyor sanıyorum ama sonra biri gelip “Anne, seni çok seviyorum” dediğinde, içimdeki tüm yorgunluk bir anda sevgiye dönüşüyor. Her anne gibi ben de eksik kalan yanlarımı sevgimle tamamlamaya çalışıyorum.

Ve bugün annemi düşündüm. Her şeyden, herkesten önce onu… Bana sabrı, sevgiyi, vazgeçmemeyi, kendinden önce başkasını düşünmeyi öğreten kadını. Hâlâ ne zaman zorlansam, onun sesi gelir kulağıma. Hâlâ “Anne, ne yapmalıyım?” diye sormak isterim. Çünkü onun yüreği benim için hâlâ en güvenli yer.

Derler ya, “Cennet, annelerin ayaklarının altındadır.” Bu söz artık benim için sadece bir güzel cümle değil, derin bir hakikat. Bir annenin yüreğinde öyle bir sevgi var ki, dünya o sevginin gölgesinde dönüyor sanki. Anneler, bu dünyanın kalbi gibi… Atmayı bıraksa, her şey durur.

Bugün elimde bir çiçek var. Ama aslında elimde bir çocuğun sevgisi, emeği, bana duyduğu güven var. O küçücük çiçek bana anneliğin özünü hatırlattı. Ve annemin bana verdiği sonsuz sevgiyi bir kez daha hissettirdi.

Tüm kalbiyle seven, kendi yüreğinden çocuklarına dünya kuran bütün annelerin günü kutlu olsun. Ve canım annem… Sen iyi ki varsın. Ben senin sevginle büyüdüm. Şimdi çocuklarımı senin bana öğrettiğin sevgiyle büyütüyorum.

Bu dünya, annelerin sevgisiyle daha güzel bir yer.