Öğrenciliğimin ikinci yılında tanıştığım, güzel insanlar tanıdığım, çok özel anılar biriktirdiğim Denge Medya Grup’taki köşe yazarlığıma ve sizlere bugün kendi isteğimle veda ediyorum. Hayat işte yeni şeyler kazandırırken bazılarını da geride bırakmak gerekiyor. Sonuçta ayrılıklar bile zamanında güzel. Gerek muhabirliğim, gerek köşe yazarlığım dönemimde kalemimde hissettiğim özgürlük benim için paha biçilmezdi. Günümüz ekonomik ve siyasi koşullarını da düşünecek olursak ne kadar önemli olduğunun daha iyi anlaşılacağını düşünüyorum. Gazetecilikti benim aşkım ve görevim. Doğruluktu, gerçeklikti, objektiflikti, ezilenin yanında olmak, zalime boyun eğmemekti. Ülkem için çalışmaktı, gelişmekti, muasır medeniyetler seviyesine ulaşmaktı. Saygı, sevgi ve hoşgörüydü sokaklarda görmek istediğim, okullarda bilimdi, aydınlık yarınlardı. Toprağımda tarımdı, üretimdi. Kanla kazanmışken parayla nasıl satılırdı. Ağaçlardı gökyüzüne uzanan ağaçlar. Gövdesinde yaşayan bağımsız kuşlardı. Her zaman gururla baktığımız tarihti ve yeniden tarih yazmaktı. Konuşurken sizlerle din, dil, renk, ideoloji, inanç ve ekonomik durumunu gözetmeksizin dillerden dökülen sözcüklerin akıl ve vicdanla birleşmesiydi. Hem ne o öyle ayrımlar yazmışım yukarıda satır satır, Cumhuriyet çocuklarıyız biz! Ne yani adına Cumhuriyet deyip kast sistemimi olacaktı, kölelik mi olacaktı… Güldürmeyin şimdi olmaz öyle şey. Akıl, saygı, ahlak ve adaletle kalın. Ne güzel söylemiş Ahmet Kaya, “Beni bilimle anla iki gözüm, felsefeyle anla ve tarihle yargıla” diye. Bir gün sizleri de yargılarsa tarih, “Tam bağımsız Türkiye” ateşiyle yanan gençler gibi sizler de haklı çıkın, bedeniniz ölse de fikirleriniz ve yaptıklarınız hep yaşasın ve sizi anlamak isteyenler yüzünü hep bilime dönsün. Her şey için teşekkürler.