Duyduğum sesin iç sesimin olduğunu anladığımda iş işten geçmişti. Ben farkında olmadan ruhum birine kapılmış, içimdeki kelebeklerin uçmaması için artık savaş veriyordum. Üç harften oluşan aşk diye tanımladığımız şu his içime ilmek ilmek nasıl işlemiş? Bu konuda filozoflara kulak vermeyi denediğimde karşılaştığım aklımı karıştıran düşüncelerin dışında bir şey değildi. Ünlü Filozof Goethe der ki;’’ Aşk, zaman kaybından başka bir şey değildir.’’ Ve Ünlü Filozof George Nathan düşünceye karşılık olarak ekler ki; ‘’ Aşk, birçok kişi tarafından yaşanan, ama çok az kişi tarafından keyifle sürdürülebilen bir duygudur.’’Diye ekler. Okuduklarımı zihnimden silmemin ve iç sesime kulak vereceğimde tüm sorularımın cevaplarını kendimde bulacağımı hissettim.

Herkese göre farklı olan aşk bana da farklıydı. Henüz aşk adı altındaki bu hissin bir tanımı yoktu. O eşsizdi. Benzeyecek bir tabiri hak etmiyordu.

Yolda yürüyüşlerimin farklılığından, cansız nesneye anlamsız olan gülüşlerime, içimdeki kelebeklerin aslında hayata karşı bakışımı değiştirmesine kadar hepsini gözümün önünden geçirdiğimde fark ettim ki üç harfli aşka can veren de onu duymak isteyen de bizin ta kendisiydi.

Korkmadan yaklaşmanın, kirletilmiş ritmleri yeniden canlandırmanın, bir gülüşe verebilecek tüm her şeyinizi vermek istediğinizde kendinizi aynanın önüne atıp tekrar bakın ve kendinize şu soruyu sorun “tarifsiz şey bende neler değiştirmiş?”