Ben, sen, biz, onlar... Etrafımızdaki kişilerle, onları tanımıyor dahi olsak, enerjilerimiz aracılığıyla birbirimize bağlıyız. Bulunduğumuz ortamın iyi veya kötü olduğuna karar verirken aslında biz ortamda bulunan bu enerjiye göre şekil alıyor, kararımızı netleştiriyoruz. Tıpkı hayatımıza aldığımız insanların zaman zaman bizim hayatımızı şekillendirmesi gibi... Hele bir de ön yargı ile yaklaştığımız kişi veya kişilerin bir süre sonra hayatımızda farklı bir yer edindiklerine tanık olduysak...

Ben yaşamı tanıdıkça insancıl olacak, insancıl oldukça daha iyi empati kuracağım. Mesela yüksek numaralı gözlük kullanan arkadaşımın seçmek istediği meslek için olumsuz yorumlar yapmayacak ve onun hayallerini yıkmayacağım. Veya İş arkadaşımın kilo sorunu olduğunu bildiğimden giydiği etek için onu sözlerimle veya bakışlarımla rahatsız edip incitmeyeceğim. Ya da ailesi işitme engelli olan arkadaşımı ötekileştirmeyeceğim. Kirli düşünceleri beynimde hapsederek onlarla yaşamayacağım ve hiçbirini zihnime ve hayatıma sokmayacağım. Çevremdeki insanlara empati ile yaklaşarak onların duygu dünyalarını anlamaya çalışacağım. Çünkü ben insanım.

Ve ben birinin yanında kaygı duyuyorsam, fikirlerimi ona anlatmaktan korkuyor, suçlanma korkusu ile konuşmamı, davranışlarımı kontrol etmeye çalışıyorsam bu yüzden kendimi suçlamayacağım. Yanlış yerde olduğumun farkındalığı ile o kişinin yanından uzaklaşacağım. Hayatımda beni rahatsız eden, mutsuz eden insanlara yer vermeyeceğim. Çünkü ben insanım.

Mutlu olduğumu dile getirdiğim gibi yeri geldiğinde mutsuzluğumu da sevdiklerimle paylaşacağım. Değerli olduğumu an be an hatırlayacak, sağlıklı olduğum için şükredecek ve her zaman kendime yararlı olanı seçeceğim. Çünkü ben insanım.