“Tehlikelidir mutsuzluk. İnsanı şaşırtır.

Telaşlandırır.

Öç duygusuna sürükler.

Yalnızlık korkularıyla yakar.

Geçmişin hatıralarıyla hırpalar.

Yabancılara muhtaç eder.

Ve birçok insan mutlu olduğunu bilmediğinden mutsuzluğa düşer.

Bir kere mutsuzluk nehrine düştün mü de çıkması zordur.

Bilirim o suları, oralarda yıkandım.

"Birçok insan" diyor Dostoyevski, "mutlu olduğunu bilmediği için mutsuzdur."

Şaşırtıcı hatta kızdırıcı bir cümle bu.

Ama düşündürücü de.

Düşündükçe de bu büyük yazarın haklı olabileceğini hissediyorsunuz.

Ben, kendini mutsuz sanan çok insan gördüm.

Mutluluklarıyla kendileri arasındaki en büyük engel kafalarındaki "mutluluk" tarifiydi” sözleriyle başlıyor Ahmet Altan mutsuzluğun sebebini anlatmaya ..

Peki? Kendini mutlu hissedebilmesi için onca sebep varken niye mutsuzdur insan?

Doyumsuzdur çünkü hep daha fazlası olsun ister. Giydikleri, gezdikleri, yedikleri, içtikleri hep bir fazlası.. Aklını, kalbini kullanabilmesi yetmez insana, kendini boşlukta hisseder.

Hissetmemeli, aklını da kalbini de kullanabilmeli. Mutlu olmak için onca sebep varken mutsuzluğu seçmek bir tercih, bir yaşam biçimi haline gelmemeli. Tebessüm etmekten çekinmemeli, yerli yersiz kahkahalarla kendini ödüllendirmeli ,her şeye rağmen yaşamayı, mutlu olabilmeyi sevmeli..

Küçük bir sır veriyorum sizlere,” Unutmayın! Mutluluk genç tutar insanı….

Mutlu olun, mutlu kalın efendim..

Hoşçakalın..