Daha önceki köşe yazımda belirtmiştim, 'yazar değilim, uzun uzadıya yazılar yazamam' diye.

Sadece ara ara siz değerli Denge okurlarına ne düşünüyor, ne hissediyorsam fısıldayacağım minik minik..

İyi okumalar efendim…

Bugün biraz huzursuz, biraz sitemliyim aslında..

Kalbim, aklım almıyor gördüklerime, duyduklarıma..

Bir insan niye bu kadar hırçın bu kadar ruhsuz olabilir diye düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi,

Ama çok belli aile bence bütün bu duygusuz, ruhsuz, hırçın insanların sebebi…

Aile kavramı çok değerli, çok önemli !

Bütün hayatınızı etkiliyor…

Sevgisiz, huzursuz ve şiddet eğilimli bir aile de yetişmişse,

Bir anne, Down sendoromlu çocuğuna eşya gibi davranıyor.

Bir adam, karısına şiddet uyguluyor.

Bir çocuk, kendini kötü alışkanlıklara muhtaç hissediyor.

Ve zamanla insanlar başka bir ruh haline bürünüyor..

Bir çocuğa bir kadına nasıl davranmanız gerektiğinden tutun, hayvanlara verdiğiniz değere kadar her şeyi kapsıyor. Mutlu bir aile de yetişmişsen mutlu bireyler oluyorsun bir o kadar mutluluk saçıyorsun.

Kalbinizi, ruhunuzu, aklınızı yormayın efendim..

Huzurla kalın, Hoşçakalın