Sevgili Denge okurları,

Bu köşe de yazmayı ayrıcalık bilerek ve biraz da bundan istifade ederek bu hafta sonu babamın doğum günü olması vesilesiyle, affınıza sığınarak yazımı önce babama sonra tüm babalara armağan etmek istiyorum. İyi okumalar efendim.

Bir kız çocuğunun ilk aşkı, babasıdır. Farkında olmadan bütün ömür, babaya benzeyen adamı arayarak geçer. Birlikte yaşadıklarını hafızasında tutar. Her şeyi unutur belki ama babasının söylediklerini asla unutmaz.

"Babalar serttir, katıdır, otoritedir" derler ama babalar kızlarına "pamuktur". İçten içe sever, koruyup kollar, canın yanmasın diye canını yakar.

Bir sürü anı biriktirirsiniz.

Ah şu bilinçaltı! Neler gizli, neler gömülü?

Ne mutluluklar, ne hüzünler?

Mesela; kendimden yola çıkarsam "Babamdı"

Ben hastalandığımda benimle uyuyan,

İlk vukuatım olan pembe yalanımda, anneme karşı beni koruyan.

Hafta sonlarını senelerce bize adayan.

Serçe parmağımı tutup benimle uzun yürüyüşler yapman,

Sorduğumuz sorulara usanmadan cevap veren, babamdı.

Yaşadığınız bunca şeyden size öyle güzel anılar kalıyor ki; iyi ki diyorsunuz.

İyi ki benim babam.

Eminim sizin de babanızla aranızda geçenlerden kim bilir neler yapışmıştır üstünüze. Bilin ki, hayatınızda yaşadığınız, yaptığınız çok fazla şeyin altında görünmez imzaları var. Babalar, tüm yaptıkları ile aslında kızlarının hayatlarını yazarlar.

Ben çok fazla benziyorum babama.

Çünkü ben babamın kızıyım..

Son olarak yazının anlam ve önemine gelirsek;

Sevgili babam..

Bana hayatı anlatıp, zamanı geldiğinde kanatlarımı takarken yardımcı olduğun için,

Bana her daim güvenip,cesaretle büyüttüğün için,

Hayatımdaki seçimlerimi yapmamda izin verdiğin için,

Her zaman arkamda, sırtımı yasladığım güçlü bir çınar olduğun için,

Her kötü anımda omzumda elini hissettiğim için,

Sevgiyle elimden tuttuğun için,

Bana sağlam bir kişilik kazandırdığın için,

En önemlisi,

Bizi vicdanlı yetiştirdiğin için,

Teşekkür ederim, seni çok seviyorum, iyi ki varsın.