Son zamanlarda fazlasıyla duyduğum yakınma cümlelerden birisi “Ben hariç herkes mutlu.” Tabi bunun en büyük nedenlerinden biri başta Instagram olmak üzere sosyal medya platformları. En güzel restoranlarda yemek yiyenlerin, en güzel tatil yerlerini gezenlerin, arkadaşlarıyla sürekli eğlenen insanların hikayelerine, gönderilerine fazlasıyla maruz kalabiliyoruz sanal alemde.

Peki herkes paylaştıkları kadar mutlu mu? Mesela hiç doğalgaz faturası ödemiyorlar mı, eşiyle sevgilisiyle kusursuz bir ilişkileri mi var veya iş/okul hayatında hiç mı stres yaşamıyorlar? Elbette herkesin bir şekilde zihnini meşgul eden aşmak istediği sorunlar, stress kaynakları mevcut ama kimse sevgilisiyle tartıştıktan sonra ağlarken veya doğalgaz faturasının fazlasıyla kabarık geldiğini gösteren paylaşımlar yapmıyor. Hayatımızdaki sorunlara ek olarak sosyal medyada bu tarz ‘mutlu’ paylaşımları görmek “ben hariç herkes mutlu” fikrini benimsememize neden olabiliyor. Amacım sosyal medyayı tamamen kötülemek değil veya sözü sosyal medyadan uzak durun noktasına getirmiyorum ancak bu tarz paylaşımların perde arkasını da görebilmek, herkesin bir takım sorunlara sahip olduğunu bilmek daha işlevsel olacaktır. Sosyal medyadaki bu durum ördek sendomu kavramıyla açıklanıyor. Nasıl ki suda giden ördeğe baktığınızda sakince, hiç çaba sarf etmeden yüzdüğü görülür ancak gerçekte ise suyun altında makine edasıyla çalışan ayakları vardır. Aynı şekilde bizler de paylaşımlarda lüks restoranların arkasındaki çubuk krakerleri, gülümseyen pozların arkasındaki hayal kırıklıklarını, hüzünlerini göremeyebiliyoruz.

Psikolojide olmak istediğimiz kişi ideal benlik, sahip olduğumuz şuanki benlik ise gerçek benlik olarak tanımlanır. Bu kavramları iki küme şeklinde hayal edecek olursak bu kümelerin kesişim noktası ne kadar fazla olursa hayattan beklentilerimizi o kadar karşılayabiliyoruz demektir. Bu noktada işlevsel olmayan sosyal medya kullanımı bu iki küme arasındaki mesafeyi açmakta. Son olarak şunu da eklemek gerekir ki sonsuz mutluluğu elde etmeye çalışmak beyhude bir çaba olacaktır. Onun yerine tüm duyguların birer hayattan parça olduğunu bilmek, mutluluk kadar doğal hisler olduğunu kabul etmek farkındalığımızı artıracaktır.