1974 yılı Napoli’sinde kendini performans sanatçısı olarak tanıtan Sırp Marina Abramoviç tarihin en tüyler ürpetici gösterilerinden birine imza attı. Rhytm 0 ismi verilen bu gösteride Marina’nın yaptığı tek şey hareketsiz durmaktı. Önünde duran masada içinde bıçak, su, gül, kek, çekiç hatta bir mermi ve silahın da olduğu 76 farklı obje vardı. Bu nesnelerin yanında ise gösteriyi takip eden seyircilere yönelik “Ben bir objeyim, masadaki her şeyi üzerimde kullanabilirsiniz. Öldürseniz bile tüm sorumluluğu alıyorum ve zaman 6 saat” yazan bir not bulunmaktaydı. Gösterinin başında seyirciler sadece izlemekle yetindiler. Gösteriyi anlamaya çalışan kitleden gelen ilk reaksiyonlar olumlu yönde oldu. Kimisi su içirmeye çalıştı kimisi gülü eline tutuşturdu kimisi ise onla tokalaştı. Her şey güzel başlamışken izleyicilerin arasından birisi Marina’ya yaklaşıp hafif bir tokat attı. Tepki gelmeyince tokatın şiddeti arttı ve gösterinin seyri değişti. Bazıları gülün dikeni ile vücudunu çizerken bazıları yazılar yazmaya başladı. Arkasından cinsel tacizler başladı bir seyirci ise bıçakla vücudunu çizdi. Vahşetin seviyesi gittikçe artarken Marina tepki vermemeye devam ediyor ancak gözyaşlarına engel olamıyordu. Sonunda bir kişi mermiyi silaha koydu ve silahı kadının başına dayadı. Neyse ki kalabalıktan sağ duyulu insanlar bu duruma tepki gösterdiler, bir kadın Marina’nın kıyafetlerini giydirdi, yaralarını silip bantla yapıştırdı ve ona sigara ikram etti. Gösterinin süresi bitip Marina hareket ettiğinde ise kalabalık panikle dağıldı.

Elverişli şartlar olduğunda veya güç eline geçtiğinde insanın ne kadar vahşileşebileceğini ispatlayan bir gösteri olarak tarihe geçti Marina’nın bu gösterisi. Önemli noktalardan birisi Marina’nın hareketlenmesinden sonra kalabalığın Marina’dan çekinip dağılması. Gösteri sırasında Marina’yı obje olarak gören kalabalık, Marina’nın hareketlenmesiyle onun da insan olduğunu ve en önemlisi bir kimliği olduğunu hatırladı. Bugün birçok insan hiç tanımadığı, bilmediği topluluklara sırf etnik, ırk, din, dil, cinsiyet temelli nedenlerden dolayı ölümü, işkenceyi, haklarının gasp edilmesini normalmiş ve olması gerekenmiş gibi görebiliyor. Belki de bunun nedenlerinden bir tanesi o bireylerin kimliklerinden, kültürlerinden, acılarından, mutluluklarından haberdar olmamaları. Bunun için onca olumsuzluğu reva görebiliyorlar tıpkı Marina’nın gösterisinde olduğu gibi.