Her ay açıklanan istatistiklerde, ülkemizde şu kadar işsiz arttı diye çok sayıda haber çıkıyor. “Nerede bu işsizler” diye düşünmeden edemiyor insan. Mesleğim gereği birçok yeri geziyorum. Her gittiğim yerde her yaptığım özel haberde işletmecilerin elaman bulamama sıkıntısı yaşadığını bizzat kendim yaşıyorum. Söke’nin Sazlı Mahallesi’nde bir toptan gıda işi yapan arkadaşımız aylardan beri B sınıfı sürücü belgeli çalışacak şoför arıyor, iyi bir maaş vermesine rağmen bulamıyor. İncirliova’nın bir mahallesinde yine çiftlikte 2 bin lira maaşla çalışacak kirası dahi olmayan bir aile aranıyor ama aylardan beri bulunamıyor. Her gittiğimiz yerde mutlaka iş arayan birileri çıkıyor karşımıza. Aslında ülkemizde işsizliğin olduğuna ben inanmıyorum. İşsizlik demeyelim buna iş beğenmezlik ve tembellik diyelim daha doğru olur.

Çalışmak isteyene her tarafta iş var. Ama çalışacak kişiler daha işe başlamadan maaş pazarlığı yapıyor. Çalışacakları işyerine ne verebileceğini değil, ne kadar alabileceğinin hesabını yapıyor. Bizler de çalışıyoruz. Kaç saat çalıştığımız, ne zaman nerede olduğumuz hiç belli olmuyor. İsteyene mutlaka bir iş vardır. İşsizliğin olduğuna ben inanmak istemiyorum. Umarım tüm iş arayanlar en kısa sürede işine, işçi arayan firmalar da işçisine kavuşur…