Müthiş bir ask düşünüyor insan. Her şiir okuduğunda bütün bu şiirleri ben mi yazdım? Yoksa bütün bu şiirler beni anlatmak için mi yazıldı diye. Bu kadar mı benim yaşadıklarım benim hissettiklerim, benim düşündüklerim olur, bu edebiyatımızın en büyük şairlerinin çoğu da ben daha dünyada yokken ya da bebekken yazdıkları. Demek büyük aşklar böyle oluyor. Her devirde her yerde her yaşamda böyle oluyor. Keşke yerim olsaydı da gecenin tüm şiirlerini arka arkaya sıralasaydım, yalnızlığınızda kendinize ya da avucunuzun içinde sımsıcak bir avuç varsa onun kulağına…

Nazım Hikmet’le başlar tabii,

Akşam güneşiyle yüklü bulut var dağın üstünde

Bugün de sensiz yani yarı yarıya dünyasız geçti.

Birazdan açar kırmızı kırmızı gece sefaları birazdan açar kırmızı kırmızı.

Taşır havamızda sessiz cesur kanatlar, vatandan ayrılığa benzeyen ayrılığımızı.

Bu sıcaklarda seni düşünüyorum boynunu, bileklerini minderde ak kuş gibi yatan ayağını.

Senin söylediklerini.

Biraz da ölüme benzeyen yalnızlığımı.

Kim bilir belki bu kadar sevmezdik birbirimizi

Uzaktan seyredemeseydik ruhunu birbirimizin.

Kim bilir felek ayırmasaydı bizi birbirimizden

Belki bu kadar yakın olamazdık birbirimize.

Ve Cahit Sıtkı Tarancı,

İlktir baharın gönlümce geldiği

İlktir hem sarhoş hem ayık olduğum

Bir gerçek içindeyim düşten güzel

Sevdiğim gülüyor yanı başımda

Aşkından talihimin düzeldiği

Sen gökte ararken yerde bulduğum

Bir sende gördüm ince ruh ince beden

Sende murada erdim kırk yaşımda.

Ve de Oktay Rıfat,

Ama ben eski zaman aşığıyım

Sevmek kadar katlanmak da gelir elimden

Gece hayalimde gündüz fikrimde

Ela gözlü o yar çıkmaz gönlümden.

Özdemir Asafsız aşk olur mu?

Seni saklayacağım inan yazdıklarımda çizdiklerimde

Şarkılarımda sözlerimde.

Sen kalacaksın kimse bilmeyecek

Ve kimseler görmeyecek seni

Yaşayacaksın gözlerimde.

Sen göreceksin duyacaksın ,

Parıldayan bir aşk sıcaklığı,

Uyuyacak uyanacaksın.

Bakacaksın benzemiyor gelen günler geçenlere

Dalacaksın.

Bir aşkı anlamak bir yaşam harcamaktır,

Harcayacaksın.

Seni yaşayacağım, anlatılmaz

Yaşayacağım gözlerimde,

Gözlerimde saklayacağım.

Bir gün tam anlatmaya bakacaksın

Gözlerimi kapatacağım

Anlayacaksın.

Sonra Turgut Uyar ,

Bir gün sabah vakti kapıyı çalsam,

Uykudan uyandırsam seni,

Ki daha sisler kalkmamıştır Haliç’ten

Vapur düdükleri ötmededir.

Etraf alacakaranlıktır henüz.

Bir gün sabah kapıyı vursam,

Kim o? Dersin uykulu sesinle içeriden.

Saçların dağınıktır, mahmursundur.

Kim bilir ne güzel görünürsün sevgilim,

Bir sabah vakti kapıyı çalsam.

Ve final tabii Cemal Süreya,

Şimdi sen kalkıp gidiyorsun

Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar gitsinler.

Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsın.

Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık

Sevgiyeydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı.

Seni bir kere öpsem ikinin hatrı kalıyordu

İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük.

Sonrası iyilik güzellik!