Kime sorsak normal harici türlü cevaplar alıyoruz bu dönemde. İnsanlar ne yapacağını şaşırmış durumda. Kimi zaman delice kimi zaman aklıselim bir dünyaya uyanıyoruz her sabah. Herkes kendinden bir şeyler katıp oyalıyor hayatı ya da hayatımızı. Uzun zamandır korkudan sarılamadığımız sevdiklerimiz hatrına, aşk hatrına, aile hatrına gülümseyerek kapatıyoruz pencerelerimizi her gün. Halbuki biliyoruz, hepimiz çığlık atamak , bağırmak istiyoruz. Öyle ki camların kırıldığı bazen duvarların yıkıldığı bir güçte.Ardından şöyle güzel bir kahkaha...

Tarih ilerledikçe bir tuhaf düşünmeye başlıyoruz. Onca esaretin içerisinde bunca felsefeyle yasakları bile mantıklı bulmaya başlıyoruz. Değişik, tuhaf bulduğumuz ne varsa umutla uyguluyoruz. Tünelin sonundaki ışığı görmeye çalışıyoruz hep. Işığı gördükçe bir şüphedir alıp başını gidiyor. Kemiriyor içini insanın. Geçim kaygısı mı desem , yokluk mu, bayramlar seyranlar mı ? Alıp başını gidiyor bütün düşünceler bir yana. Neyse ki zamanı kendi haline bırakmayı da öğreniyoruz artık.

Ne sabır varmış bizde sevdaya da aşka da sevdiklerimize de taş kesildik.Sabır taşı!