Bazı geceler susmuyor kelimeler, olabildiğince heyecanlı, olabildiğince koyuvermişliğin etkisiyle ortaya çıkan kocaman boşluklar oluşuyor. Kalp yerine sığmıyor, söz dinlemiyor bazen. Bu gece eyvallah demek lazım her şeye. Kalbiniz izin verdikten sonra kimse karışamaz size. Çünkü, yürek eser yürek hazanı yaşar. O tılsımlı güç yüreğimiz, git ya da kal der tüm sevdalara, acılara. Düşünüyorum da rüzgâra karşı koyan ağaçlar kadar sağlam ve dik olmalı yürek bu demde. Biliyorum çabuk kırıyor insanı yaşadıkları. İçinde beslediğin duyguların, masumluğun temizliğine laf edenler oluyor, ama her şeye rağmen acılarını kırgınlıklarını akıtmayı öğreniyorsun gözyaşlarınla sinene.

Bak ne düşler kurmak istiyor insan sevdanın sessiz çığlığıyla. Gökyüzünden yere basmıyor bazen ayaklarımız. Ağaçların yapraklarında saklanıyor düşlerimiz. Her yaprakta ayrı tat veriyor sevgilinin gülüşleri. Biz de sonbaharı yaşıyoruz bazen. Dökülüyor hayallerimiz, dökülüyor umutlarımız. Sarardı bak ağacımız. Sevda susarsa ben de susuyorum. Sonra kana kana içiyorum ve sonrası bir hışım…

Kalple beyin dillendi gene bu gece. Bunlar bir benlik oluşturuyorken susturmaya çalışmak ne mümkün. Susturmayın yüreğinizin sesini, umudunuzu mavi göğe anlatın alev alev yansanız da…