Küçük Kalplerin Sessiz Fısıltısı Kaygı

Çocuklar bazen “korktum” demez, ama gözleri ve telaşı korkusunu anlatır. Karın ağrısı, uyumak istememe, sessizleşme ya da ağlama… Bunlar çoğu zaman “kaygılıyım” demenin küçük yollarıdır. Bir çocuk çeşitli nedenlerle kaygılanır; en çok da bilmediği, tanımadığı için kaygılanır. Tanımadığı yeni bir ortam, okul, bilmediği bir şey vb. Kaygı, yok edilmesi gereken bir şey değil; anlaşılması, aşılması gereken bir duygudur. Bir çocuk kaygılandığında, ona “korkma” demek yerine, “Yanındayım, birlikte aşarız” demek güven duygusunu yeniden inşa eder. Küçük bir rutin, sakin bir ses tonu, yumuşak bir dokunuş… Tüm bunlar çocuğun dünyasında güven duvarlarını yeniden örebilir. Kaygıyı azaltmanın en güçlü yolu, sakin bir yetişkinin varlığıdır. Kaygıyı yok etmeyi değil, onu tanımayı ve onunla baş edebilmeyi öğretin. Birlikte nefes alın, rutin kurun, küçük adımlarla cesaretlendirin. Unutmayın; çocuklar kaygıyı değil, yanlarında sakin duran bir yetişkini hatırlar.