Başarı denildiğinde çoğumuzun aklına yüksek notlar, kazandığı sınavlar, alınan ödüller gelir. Oysa çocuklar söz konusu olduğunda başarı; bir matematik sorusunu çözmek kadar, kaybettiği bir oyunda duygularını yönetebilmek, sıraya girmeyi öğrenmek, arkadaşına yardım etmek, kendi çantasını hazırlamak gibi görünmeyen ama çok değerli becerilerde de saklıdır.
Bir çocuk harfleri sökmekte zorlanıyorsa ama vazgeçmeden tekrar tekrar deniyorsa, o çocuk başarıyı zaten yüreğinde taşıyordur.
Bir çocuk herkesin içinde konuşmaya çekinirken bir gün el kaldırıp "Ben bir şey söylemek istiyorum" diyorsa, işte o gün gerçek bir eşiği aşmıştır.
Ve bir çocuk sabahları kendi başına uyanıp okula gitmek için hazırlanıyorsa; o gün, onun başarı günüdür.
Başarıyı yalnızca akademik başarıyla eşitlemek, çocukların çok yönlü gelişimlerini görmezden gelmektir. Oysa ki; her çocuğun güçlü yönleri farklıdır.
Kimi çocuk kalemle yazar, kimi çocuk kalbiyle anlatır.
Kimi çocuk soru çözer, kimi çocuk oyun kurar.
Kimi çocuk sahneye çıkar, kimi çocuk kuliste kalıp başkalarına cesaret verir.
Bir çocuk her gün kendi potansiyelinin biraz daha farkına varıyorsa, içindeki ışıkla dünyaya minicik bir katkı sunuyorsa, işte o çocuk başarılıdır.
Anne babalar ve öğretmenler olarak bize düşen görev, başarıyı sadece sonuçlarda değil, çabanın kendisinde de görebilmektir.
Çocuklarımız hata yapmaktan korkmamalı.
Çünkü her deneme, yeni bir öğrenme yoludur.
Her yanlış, doğruya atılmış bir adım olabilir.
Çocukların gelişimini yalnızca karneyle ölçmek; gökyüzüne bakıp sadece en parlak yıldızı görmek gibidir. Oysa bazen en değerli ışık, gözümüzden kaçan ufak bir çabadadır.
Başarıyı alkışlarla değil, yürekle anlamalıyız. Çünkü her çocuk, parlamaya hazır bir yıldızdır. Yeter ki ona güvenilsin, yeter ki onu olduğu gibi kabul eden gözlerle bakılsın.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.