Geçtiğimiz günlerde, Oscar ödül töreninde Will Smith, eşi hakkında alay eder üslupla konuşan sunucuya yerinden kalkarak sağlam bir tokat attı. Sosyal medya bu olayla epey meşgul oldu. Tahmin ediyorum ki en çok bizim ülkemizde büyük takdir topladı Will Smith. Sebebi çok da şaşırtmayacaktır bizi. Malum eril zihinle yaşayan bir toplumuz. Gücün, sadece kaslarımızı kullanarak sergileyebileceğimiz bir sıfat olduğu inancıyla, kavgayla, şiddetle karşımızdakine ders verebileceğimiz bir eril zihinle hareket ediyoruz. Will Smith de böyle ilkel bir eril zihniyetle tavır sergileyerek, şiddeti meşrulaştıran, güya kadına saygıyı yine kadını linç eden şiddetle çözmeye çalışmıştır. Eşine yönelik bu tavırdan rahatsızlık duymuş olması çok normal, zira söylenen sözler değil bir kadın, cinsiyet ayrımı gözetmeksizin insana karşı yapılan ciddi bir saygısızlık örneği bence. Ancak milyonların izlediği bu denli önemli bir ödül töreninde Will Smith’in, düzeyli ve etkili bir konuşma ile haklılığını dile getirmesi farkındalık yaratmasında daha etkili olacaktı zannımca.

Bu olayda, ikinci dikkat çeken husus ise bu tokat olayının Ukrayna/ Rusya arasındaki savaşın önüne geçmesine ilişkin eleştirel tavırdı bence. Dünyada pek çok kişinin, Will Smith’in, şiddet içeren davranışına gösterdiği ilgi ile duyarlılığı Ukrayna/Rusya arasında yaşanan savaşa göstermemesi eleştirileri sizce ne kadar doğru? Bu soruyu soruyorum çünkü cevabını ben de merak ediyorum. Biraz irdeleyip düşününce şöyle bir sonuca varıyorum; insanların artık zihinlerinde savaşı normalleştirdiği, acıyı görmeyi, hissetmeyi bilinçsiz bir şekilde zihinlerinin reddettiği, acıyı unutmak ve yok saymak adına basit, kafa yormayan işlerle kendilerini meşgul ettiği, bu manada yaşanan ekonomik kriz, savaş, adaletsizlikler yerine bol acılı, dramatik, psikolojik rahatsızlıkları konu alan dizileri, gayri ahlaki konularla boğuşan programlarla magazinsel olayları takip etmeyi tercih ettikleri bariz bir şekilde ortada.

Toplumsal bilinç değişmediği sürece daha çok Will Smith’lerin ortaya çıkacağı ve onu alkışlayan şiddeti meşrulaştıran eril zihniyetin var olacağı aşikar.

“Biz kendimizi sevgi ile maskelenmiş şiddetle yok ediyoruz. - R. D. Laing”