Bu köşede iki hafadır Yaşam kaynağımız SU ile ilgili olarak yazdığım yazılara hem bir katkı hem de bir önemli uyarı olacak bir mektup bana ulaştı. konuyla ilgili .Öncelikle bu duyarlılığı ve katkısı için Hemşehrimiz Biyolog Dr. Bahar Patlar hocamıza çok teşekkür ediyorum. Kendileri halen Kanadada. O kadar uzak memleketlerden yine memleket meselelerine yaklaşımı, doğaya, doğal kaynaklarımıza, Suyumuza, sahip çıkma adına benimle paylaştıkları:

‘’ Çocukluğum 90’ların başları, kimse suyun bir gün bitebileceğini düşünmez ve o günün giderek yaklaştığını konuşmazdı, küresel ısınma diye bir şey bilinmezdi. Her Pazar ziyarete gittiğimiz köyümüz Arap Kuyusu’na (bugün Kuyulu mahallesi) vardığımızı, köyün girişindeki kocaman DSi yazısını görünce anlardım. Ne büyük bahçeler ve görkemli binalardı, ne de olsa Aydın, yeraltı ve yerüstü su kaynaklarınca çok zengin bir ilimizdi, ilkokulda öğretmenlerimiz hayat bilgisi dersinde bölgemizi anlatırken tam da böyle söylerdi. Köye varınca koşarak amcamın bahçesine giderdik, şanslıysak henüz sular açılmamış olurdu ki gönlümüzce koşar oynardık. Sular açılınca, sulama kanallarından oluk oluk akan sular minik derecikler oluşturur, oynamayı engellerdi. O yıllarda bölge civarında seyahat ederken, yol kenarındaki lokanta ve çay bahçelerinin park yerlerinde olmazsa olmaz, hala adını bilmediğim, o zamandan beri “Araba duşu” dediğim direklerden, coşkuyla su aktığını görünce heyecanlanırdım. Babamdan hemen arabayı altına sokmasını isterdim, dökülen suyun çıkardığı sesi arabanın içende otururken dinlemek, adeta bir şelalenin altında olmak gibi, ama ıslanmadan, suyu izleyebilmek isterdim. Babam çoğu zaman “olmaz” derdi, “bu şeyler arabayı yıkamıyor, çamurunu daha beter dağıtıyor”. Bilirim ki pek çok araba sahibi o zamandan beri o akan suların altında arabalarını pek yıkamaz. Fakat bu tesislerde sular durmadan aktı ve hala akıyor.

Son yıllarda küresel anlamda su sorununa farkındalığın arttığı yıllarda ben de büyüdüm. Farkındalığım arttıkça, çocukken eğlenceli bir oyun olan araba duşları, bugün artık gözümde adeta birer su emici canavarlar, ucube direklerinin ucundan şekilsizce akıttıkları suyu, bizim suyumuzu tüketiyorlar.

Geçmiş yıllarda bir gün Aydın’dan Bodrum’a Çine üzerinden giderken yol kenarındaki kaç tesiste bu ucubelerden var ve kaçında suyu devir daim ederek ziyanı aza indiren bir sistem olduğunu saptamaya çalıştım, ne yazık ki hepsinin içinde sadece bir tesis böyle bir devir daim sistemi barındırıyordu. Toplam kaç araba duşu vardı ve hala var, günde kaç saat, saatte kaç litre su aktı ve akıyor, kaç yıldır akıyor ve ne kadar daha akacaklar, hepsini bir hesaba koysam ne çıkar diye düşünüyorum. Yıllardır boşa akıp giden suyu, Aydın’ın yaz sıcağında toprağa karışmaya vakit bulamadan havaya karışıp tükenen suyu düşünürken içim, organlarım adeta kuruyor, kana kana su içmek istiyorum. Ne şanslıyım ki bugün hala içebiliyorum.

Fakat yeni gelecek nesiller biz önlem almazsak bizim kadar şanslı olamayacak. Bugün artık dünya genelinde su azalıyor. Aydın Ovası'nı sulayan Büyük Menderes Nehri'nde çok az miktarda su kaldı, 2021’de son yılların en susuz ve kurak zamanını geçirdi, pek çok nehir canlısı yok oldu. Su sorunu ile savaşmak, suyu korumak, yaşamı korumak biz bireylerden başlıyor. Kendi evinizi, şehrinizi, nehrinizi korumak için alacağınız her önlem inan ki toplandığında anlamlı farklar yaratabiliyor. Ben bugüne kadar sesimi nasıl duyurabilir miyim diye kara kara düşünürken, yeni üyesi olduğum Büyük Menderes Platformu sayesinde sesimi duyurma, çevre duyarlılarıyla birlikte bölgemizi destekleme şansı edindim.

Benim Aydınlılardan bir isteğim var. Bölgemizin suyunu koruyalım, suyumuzun damlasını dahi israf edemeyiz! Gelin bu yaz birlik olalım, gördüğümüz her yerde bu tip sulama, yıkama sistemleri olan tesisleri uyaralım, yetkililere bildirelim ve kullanımını hep birlikte önlemeye çalışalım. ‘’ şeklinde .Bizler de Bu önemli ve değerli isteğe bir yanıt veririz herhalde…