Yazmayı seviyorum. Duygularımı konuşmaktan çok yazı ile ifade edebilmeyi… Yazarken ve yazdıkça çok daha iyi hissediyorum kendimi. Yazmanın sınırı yok çünkü. Kısıtlı değilsiniz hiçbir zaman. Karşınızda sizi durduran birileri yok yazarken. Yeter ki isteyin ve sayfalar dolusu kağıt hazır düşüncelerinizi yazıya dökmek için. Cümleleri süsleyip, renklendirip duygularınızı içinizden geldiği gibi en güzel şekilde anlatabilmek insanı motive eden bir durum. Sayfalarla paylaşıyorsunuz hislerinizi, içinizi sayfalara döküyorsunuz. Konuştuğunuzda uçup gidiyor cümleler. Hatta aynı konuşmayı tekrar yapamıyorsunuz. Farklı şekilde kelimeler kullanarak anlatıyorsunuz. Yazıldığında kalıcılık kazanıyor düşünceleriniz. O yüzden aklımıza bir şey geldiğinde hemen bir not etmek gerek diye düşünüyorum. Hissettiklerimiz çok önemli çünkü. Her duygu değerli ve anlam yüklü. Babam da hep söylerdi ‘Yaz mutlaka not et’ ve eklerdi ‘Bir gün mutlaka lazım olur’ diye. Her zaman olduğu gibi ne kadar haklıymış yine sevgili babam. Ve şunu da dile getirirdi ‘ Söz uçar yazı kalır’. Aynı şeyi ben de hep hissediyorum beynimde, zihnimde… Son okuduğum kitapta da etkili bir vuruşla aynı cümle var olduğu gibi…