Bir insanın kaybına üzülmek için onu çok iyi ya da yakından tanımanız gerekmiyor. Bazen hiç karşılaşmadığınız, görmediğiniz birinin ölümü sizi üzebiliyor. Sonuçta bir insan yok olmuş gitmiş bu dünyadan diye düşünüyorsunuz. Kendinizden parçalar buluyorsunuz bu yaşanmış hikayede. Bir de kız çocukları varsa gidenin, kendinizi onların yerine koyuyorsunuz. Böylece acıyı yüreğinizde taşıyorsunuz ve derin hissediyorsunuz. Sadece birkaç gün önce, ülkemiz ve dünya için çok değerli ve önemli bir iş adamını kaybettik. Başarılı olmayı, çalışkanlığı yaşamında öncelik edinmiş Sayın Mustafa Koç'a bu ülkenin ve dünyanın çok ihtiyacı vardı. Gerçekleştireceği, yeni başarılara imza atacağı günler vardı. Ama maalesef ki faydalı, üreten, düşünen insanlar aramızdan çok erken ayrılıyor. Bıraktıkları ile anılmak üzere hayat devam ediyor. Bu ölüm haberi ile Koç Ailesi ile birlikte bütün Türkiye hatta dünya üzüldü. Işıklar içinde olsun. Kalanlara da Allah sabırlar versin. Ölüm hiç beklemediğin anda yakalar çoğu zaman ve sevdiklerini alır götürür bir daha dönememek üzere...