İki ayrı olay, aşağı yukarı aynı saatlerde oldu. İzmir’de müşteri olarak bindiği taksinin şoförü Oğuz Erge’yi öldürüp, telefonunu çalan Delil Aysal caniliği.

Aydın’da da alkolün etkisiyle, halk tâbiriyle “yürek yemiş” edasıyla bir emekçiye hem küfürler savuran hem de tehditkâr cümleler kuran bir kadının cahilliği! Cahil sıfatı, bu duruma en hafif yorum galiba.

Bu iki olay, sonuç olarak değil ama işleyiş itibarıyla aynı seviyede. İki taksici de ekmek parası için direksiyon sallıyor gecenin 03.45’inde. İkisi de efendi kişiliği ile dikkat çekiyor. Hatta Aydın’daki taksici o kadar sabırlı ki tebrik etmek lazım kendini.

Arka koltukta oturan gençler, alkolün de etkisiyle olan bitenle ilgilenmiyorlar bile…

Yazık, çok yazık. Şu gelinen duruma bir bakın, güzel ülkemin güzel insanları ne hâle gelmiş! Nezaket, zarafet, edep kısacası ahlâk artık bizden çok uzaklara kaçmış.

Aydın’daki o taksicinin yerine kendinizi koyup şöyle bir düşünün. Daha 48 saat önce bir meslektaşı, hunharca öldürülmüş, kızına telefon açılıp “Baban kan kaybediyor, ölecek” denilmiş. Adamcağız ekmek parası için nelere katlanıyor, öyle değil mi? Acaba kaçımız bu duruma katlanabiliriz?

Eskiden de vardı bu gibi olaylar. 1990’ların sonlarına doğru polis-adliye muhabirliği yaparken çok şahit oldum bu gibi vakalara. Ancak inanın bu kadar sarsıcılarına şu son yıllarda şahit oluyorum.

Sahi neyimizi kaybettik de böyle olduk biz? Vicdan, merhamet ve buna bağlı adalet duygumuzu kaybettik. Hükümsüzdür…

Sevgiyle kalın…