Merhabalar,

Geçen hafta ilkokul çağındaki daha doğrusu 6-7 yaş aralığındaki çocuklarımızla ilgili paylaşımlarda bulunmuştuk. Çok fazla önemsenen bir konu olduğunu düşündüğüm için kaldığımız yerden devam etmek istiyorum.

Bu dönemde ortaya çıkan bir başka durumda yeni korkulardır… Tüm anne babalar daha önce yaşanmayan durumların okulla birlikte başladığına şahit olmuşlardır. Daha fazla bilgi ve sosyal ortamla birlikte daha fazla yaşanmışlığın içinde olan çocuk gördüklerinin hepsini zihinsel olarak kavrayamayabilir. Akıl erdiremediği veya anlayamadığı bu bilinmezler çocuğun korkularının oluşmasına ortam hazırlar. Peki öyleyse bu durumdaki çocuğumuza nasıl yaklaşmalıyız ?

İlk önce çocuğun oluşan bu korkularına saygı duyulmalı, çocukla dalga geçilmemelidir. Sizin onu önemsediğinizi ve anladığınızı hissetmek ona iyi gelecek ve korkularını azaltmasına yardımcı olacaktır. “Bilinmeyeni bilinir hale getirmek” korkuyu yenmede önemli bir etkendir.

Mesela hayaletten veya canavardan korkan çocuk anne babayla birlikte bu konuyu paylaştığında beraberce kafasındaki hayaleti resmetmeye çalışmak ve bunu komik bir oyun haline getirmek korkusunu yenmesine yardımcı olacaktır ve çocukta olumlu bir etki yaratacaktır.

Çocuğunuzun okula başlamış olması “ artık okula başlamış kocaman bir çocuk” olduğu anlamına gelmemektedir. Çünkü çocuk annesine ve babasına hala ihtiyaç duymakta, okulla ve hayatla ilgili kaygılar taşımaktadır. Ebeveynler bu dönem boyunca gerekli mesafede durmalı ve çocuk yardım istediği zamanlarda yanında olmalıdır. Burada verilmesi gereken önemli bir mesajda “yanındayım “ mesajıdır. Çocuğunuza, büyüdüğü ve okula başladığı için annesini babasını kaybettiği düşüncesi benimsetilmemelidir asla. Zaten siz bunları yapmak için uğraşırken birlikte geçirilen zaman ve paylaşımlarla aranızdaki iletişimin ne kadar güçlendiğini fark edeceksiniz … Ve sorularınız kendi kendine cevaplanacak belki de…

Okuldan geldiğinde yapılacak ödevler de bir başka önemli stres öğesi… Çocuğunuza ödevi sevdirmek ve kendi sorumluluğu olduğunu benimsetmekte ayrı bir anne baba başarısı bence… Çocuğunuz ödevlerini yaparken mümkünse siz de başka bir işle uğraşmalı ihtiyacı olduğunda sizden yardım isteyebileceğini belirterek bu konuya yaklaşmanız fayda sağlayacaktır. Sizin tv seyrettiğinizi veya kardeşiyle oyun oynadığınızı gören çocuğunuzun ödevlerini yapmak istememesine de şaşırmamanız gerekir. Bu durumu olumlu bir hale çevirmek için küçük bir püf nokta var aslında. Uğraştığınız işin onun ilgisini çekmeyecek nitelikte olması işinize yarayacaktır. Ödevlerini yaparken sizin de meşgul olduğunuzu görmesi “evdeki ayrı sorumluluklar “ konusunda şemanın oluşmasına yardımcı olacaktır. İşler bitince de beraber eğlenceli bir şeyler yapmak üzerine yapılan planlar da keyifli kısmı olacaktır elbet…

Değerli anne babalar, bu zorlu dönemde çocuk yeni bir dünyaya adım atarken stresini azaltarak okul yıllarına daha kolay alışmasını sağlamanız dileğiyle…

Sevgiyle kalın…