"Otizm genellikle ilk 3 yaşta başlayan ve hayat boyu devam eden, kişinin etrafıyla sözel ve sözel olmayan şekilde uygun ilişki kuramaması şeklinde ifade edebileceğimiz nöro-gelişimsel bir bozukluktur"

Otizmi nasıl tanıyalım;

Sosyal etkileşimde yetersizlik ( göz teması kuramama, yaşıtlarıyla ilgilenmeme ve oyun oynamama, normal mimik ve duygusal ifadeleri göstermeme, etkileşim başlatma ve sürdürmede zorluk)

İletişim bozukluğu (konuşamama, aynı kelimenin sürekli tekrarı (ekolali), konuşan çocuklarla iletişim kurmaya çalışmama)

Hayali veya sembolik oyunlar oynamama (hayali oyunlar kurmama, tekrarlayan basit aktiviteler, sürekli aynı rutin hareketleri tekrar etmek, bir nesnenin bir parçasına aşırı takıntılı olmak, duygusal olarak uyarılamama veya aşırı tepki)

Ayrıca otizmli çocuklar aşağıda sıraladığımız belirtilerin çoğunu gösterirler.

Göz teması ya yoktur yada kısıtlıdır.

Adı ile seslenince tepki vermezler

Aşırı hareketli veya hareketsiz olabilirler.

Çevreleri ile ilgilenmezler

Sarılma ve öpme gibi fiziksel temastan hoşlanmazlar.

Konuşmada gecikme vardır.

İnsanlarla iletişim yerine cansız varlıklarla ilgilenirler.

Topluluk içinde yaşıtları ile diyalog kurmazlar, oyunlara katılmazlar, kendilerini izole ederler.

Konuşmayı öğrenseler bile hep aynı kelimeyi tekrar ederler.

Konuşmayı iletişim aracı olarak kullanmazlar

Uygun olmayan cümleler kurar kalıp gibi konuşurlar.

Konuşma şekilleri ve ses tonları tekdüzedir.

İlgisiz şekilde her şeye gülebilir ve kıkırdayabilirler.

Bir cismin bir parçasına takıntı yapabilirler. ( örneğin sürekli arabanın tekerleği ile oynamak)

Bazı objelere aşırı bağlanabilirler.

Düzen takıntıları vardır. Rutinleri bozulduğunda hırçınlaşabilirler.

Tekrarlayan bir hareketi örneğin el çırpma, zıplama, kendi etrafında dönme, sürekli öne arkaya sallanma, kanat çırpma gibi yaparlar.

Normal çocuklar gibi hayal kurarak oyun oynamazlar, arabaları dizer sürekli tekerini çevirirler.

Sürekli aynı oyunları oynarlar.

Bazıları çok inatçı ve hırçın olabilir.

Sosyal ortama girdiklerinde aşırı korkup tepki verebilirler.

Sıklıkla yemek yeme bozukluğu gösterirler.

Kendilerine ve etrafındaki eşyalara zarar verebilirler.

Tehlikeye karşı duyarsızdırlar.

Acıya karşı duyarsızdırlar.

Yapılan espriyi veya imayı anlamazlar.

Normal öğrenme metotlarına duyarsızdırlar

Otizmi tanıdık bu bilgilerin çoğu makalelerde, internette bulabileceğiniz kısımdı.. Ben kitaplarda yazmayanlardan bahsetmek istiyorum..

Fark'ı bilip farkı yok edenlerden olmak..

Fark'ı görüp bunu silah olarak kullanmamak..

Fark'ı farkedip işleri zorlaştırmayanlardan olmak istiyorum..

Ailelere çocuk sahibi olmak istediklerinde Otizm gibi diğer gelişimsel hastalıkların da bilgisi verilmeli.. Fark'ı fark ettiğinde bunun çözümünü aramaktan çekinmemeleri öğretilmeli..

Otizmli çocuğu farkettik .. Her yerdeler her yerde olmaya devam etsinler.. iyi ki varlar hep olsunlar bilinciyle okulda, sokakta, otobüste, parkta otizmli olan çocuğa psikolojik şiddet UYGULAMA! Görmezden GELME!

Yok SAYMA!

Sürekli bu sorun ile ilgili hem çocuğa hem ailesine soru SORMA!

Seninle oynamak istemeyebilir, gözlerine bakmaktan kaçınabilir ZORLAMA!

Tek başına bir köşede oturmak isteyebilir yalnız bırak ve kendi istediğinde yanına gelmesine izin VER!

Fark'ı FARKET!

Fark'ı SEV!

Farklılıklarla bir olmayi ÖĞREN!

Toplumdan UZAKLAŞTIRMA!

Uygunsuz yakıştırmalar YAPMA!

"Engelli" DEME! engel OLMA!

Engel farklılıklara saygı duymayan biziz.. engel farklılığa sahip çıkmayan biziz..toplumda yok sayan bizleriz..

Kalbiyle bakabilen kimse için "FARK" yoktur.. Fark gören gözdedir... Fark düşünen beyindedir.. istiyorum ki bizi biz yapan toplumda var olan herkes "sevgi" adı verilen bir çadır altında toplansın sonra sorunun çözümüne yönelik yapılacak her işe karınca misali bir yudum su taşısın özel eğitim bu arkadaşlarım için çok değerli FARKına VARILSIN