Cem Ulucan kardeşimle belki çok farklı ama aynı acıyı ve içinden çıkılmaz duyguları paylaşıyorum bu Babalar Günü'nde burada.. Allah kimseye böyle acılar yaşatmasın. Ben bir daha da konuyu açmamak üzere bu yazıyla "bir değerime" maalesef veda ediyorum…

İlk doğduğu gün bile incinmesin diye kucağıma alamamıştım Mete’yi. Keşke o günün kirli ellerine bırakmayıp kucaklasaymışım seni.. Nereden bilecektim ki .. Yaklaşık 3 yıl oldu oğlumu kucaklayamayalı, “çak” etmeyeli, maç yüzünden birbirimizi kızdırmayalı. Öpmeyeli doya doya, koklamayalı… 'Baba’lıktan men ettiler sülalece ama mahkemece değil…

Evet, doğru okudunuz. Mete ile üç yıl öncesine kadar etle tırnak olan bizi ayırdılar ayırdılar, şimdi gülüyorlar.. Sinsice.. Sülalece çokta yakışıyor hani..… Yazının devamı için tıklayın