(Niyazi Pavlaz’a ithafen…)

Kara tahtanın başında olmalısın öğretmenim…

Her gün kana bulanan dünyaya “Barış”ı nasıl getireceğimizi anlatmalısın. Din, mezhep, ırk, milliyet, cinsiyet farklılıklarıyla rengarenk bir dünya oluşturacağımızı öğretmelisin. Ayrışmanın değil birleşmenin erdem sayıldığını görmeliyiz seninle...

Kara tahtanın başında olmalısın öğretmenim…

Gökyüzünü tuvallere sığdırırken denizin içinde yüreği çarpan balığı hissetmeliyiz. Öyle ki her canlının yaşama hakkı olduğunu öğrenmeliyiz seninle…Kendi yuvamızı korur gibi onların yaşam alanlarını korumayı görev bilmeliyiz.

Kara tahtanın başında olmalısın öğretmenim…

Hırs ve rekabet ile değil yardımlaşma ve paylaşım ile başarılar elde edilebileceğini öğretmelisin. Bilim ve sanata karşı bizde uyandıracağın merak ile geleceğin dünyasını daha yaşanabilir kılmak için birlikte çalışmalıyız. Şiiri konuşmalıyız ve aşkı. Bilmeliyiz ki iyi insan olmanın güzel ahlaklı olmanın can damarıdır edebiyat.

Kara tahta diyorum öğretmenim, beyaz tebeşir ve sen ve sınıfta heyecanla bekleyen bizler

yarını kurtarmak için en çok da bugün olmalısın yanımızda. Kötülüğün üstüne kararlılıkla gidebilmek için, mücadele için her zamandan daha çok yanımızda.

Değerli öğretmenlerim

Geleceğimiz aydın olacak biliyorum yeter ki güneşinizi eksik etmeyin çocuklarımızdan.

Güneşinizi eksik etmeyin bizden.

Öğretmenler gününüz kutlu olsun.