“Belirli Gün ve Haftalar” takvimine sıkıştırılmış en anlamlı gündür “Anneler Günü”. Özel günleri sevmememe rağmen Mayıs’a doğru anneme bir sürpriz hazırlama telaşı alır beni herkes gibi. “Benim annem dünyanın en iyi annesi” diye düşünürken bilirim ki sizler de aynı düşüncedesiniz. Herkesin annesi dünyanın en iyi annesidir. Ama özellikle birileri var ki onların anneleri çok özeldir.

Anne olacağını öğrenen her kadın büyük bir heyecan ile başlar hazırlıklara. Umudun rengini nakşeder bohçaya. Hayaller eşliğinde örer patiklerini . Sevgisini doladığı yumak çözüldükçe büyür hayalleri.

Siz merak ettikçe bebenin cinsiyetini “sağlıklı olsun yeter ki” temennisi dilinden değil yüreğinden dökülür kadının. Duaların bazen –çoğu zaman- yerine ulaşmadığını bilir de aklına gelmeyeni yaşayacağını tahmin edemez. Hayat bu sefer ezberini etmediği oyunlarla çıkar karşısına. İşte o zaman sahnenin ortasında kalakalır öylece, boynu bükük, mahcup…

GÖZ OLUR YAVRUSUNA

Beklenen gelmiştir gelmesine de beklenmeyeni de getirmiştir beraberinde İnkâr, suçluluk, utanma gibi duyguları yaşatan . Zaman alır kabulleniş farklı özellikte gelen konuğu. Ama bakar ki tanrı sevginin kaynağını avucuna vermiştir kadının. Evine de yüreğine de cemre gibi düşen bu hediyeyi sever, ona anne olmaktan çok daha fazlasını yapar. Göz olur yavrusuna gelinciğin kırmızısını gülün alından ayıran, ses olur yüzündeki her ifadeyi sözcüğe çeviren; el olur şefkatle uzanan her ele…

O yaşadığı sürece çocuğunun meleği olmaya , ona her adımında yoldaş olmaya gönüllüdür.

İnsanların her şeyi kategorize ettiği bir dünyada toplumun ön yargıları karşısında “Allahım çocuğum yaşadığı sürece beni yanından ayırma” diye korkularını dualarla dillendirir. Farklılığı fark edip , kabul etme cesaretini bulan nadir insanlardandır o.

EN BÜYÜK ENGEL EĞİTİMSİZLİK, DUYARSIZLIK

Başlarını kuma gömen deve kuşlarından oluşan bu toplumda hiç de azımsanmayacak ve göz ardı edilmeyecek sayıda olan down Sendromlu , otizmli ve bedensel – zihinsel farklılıklara sahip diğer çocukları görmezden gelmek çok öncesinden süregelen bir alışkanlık. Toplumun “engelli” dediği bu insanların önündeki en büyük engel eğitimsiz, duyarsız, cahil insanlar ve bu insanların güdümünde olan eğitim sistemidir. Çoğu ülkede, özellikle Türkiye’de ulaşım – konaklama – sağlık – alışveriş - turizm faaliyetlerine yönelik yapılan hizmetler standardı belli insanlara hizmet ederken, farklı bireylerin günlük yaşayışını sekteye uğratmaktadır. Aynı şekilde eğitim sisteminde de farklı bireylere yönelik hizmet üretilmemektedir. Özel öğrencilere, özel eğitimci yetiştirme programları hem nicel hem de nitel manada yeterli değildir.

Diğer yandan farklılığı algılamayıp bir kusur, bir özür olarak gören toplumun acıyan bakışlarının çocukta yarattığı toplumdan kopma, yalnızlaşma isteği annenin mücadelesini daha zor hale getirmektedir. Duyguları ile mantığı arasında gidip gelen anne, içgüdüsel bir tavırla çocuğunun koruyucusu olmaya çalışırken hatalar yapmaktadır. Bu noktada anne de eğitim ve desteğe ihtiyaç duymaktadır.

Bütün bu olumsuzluklara rağmen her koşulda çocuğuna engelsiz bir yaşam sunmaya çalışan, sevgisiyle, sabrıyla, ilgisiyle kılavuzluk eden yüce gönüllü meleklerin Anneler Günü'nü kutluyorum.