Günün en güzel yeri sabahları güneşin yeryüzüne sıcaklığını salmaya başladığı an ile gecenin serinliğine kavuştuğu andır. Hatta biraz da ballandırayım isterseniz. Bir bahar sabahı sabah namazı için kalkarsanız, abdestten sonra ıslaklığı kurumadan üzerine hafif bir esinti olur. İçinize hoş bir üşüme gelir, insanın yüreği genişler ve gözleri hafiften yaşarır. O güzel duygular içinde insan yaradanına kavuşmak ve ölümün böyle bir anda olmasını ister.

Bu cennet yurdumun sabahı ayrı bir güzellik akşamı ayrı bir tat. Gecesinde ayrı bir gizem var. Gecenin bir yarısı kalkıp iki rekat namaz kılıp bütün ümmet için dua eden kocaman yürekleri var. Her şeyimiz var. Suyumuz, toprağımız, tarihimiz, örfümüz, anenemiz, ortak acılarımız ve ortak güzelliklerimiz var.

Kimin kimden üstünlüğü var ki herkes aynı gök kubbenin altında yaşadığı yerin tadını ve lezzetini alabiliyor. Ne istiyoruz biz birbirimizden? Niçin karartıyoruz günümüzü? Niçin bir başka hayatların geleceğini siyaha boyamaya çalışıyoruz ki? Derdimiz ne? Karartılan hayallerin üzerinden mutluluk mu kurmayı hayal ediyoruz ki? Derdimiz bir başkasının ekmeğini ve emeğini çalmak mı?

Yazık ediyoruz kendimize. Yirmi yaşındaki fidanlarımızı birer birer kaybediyoruz. Hiç düşündük mü Avrupanın Alplerinde terör niye yok? Ya da amerikanın Teksas'ında çatışma niye yok? Olmaz ki. Onların derdi bizi bize kırdırmak, bizi bizimle yok etmek.

Yüzyıllardır dışardan yapamadıklarını içeride kendimize yaptırıyorlar. Bugün birilerinin kurmaya çalıştıkları düzene boyun eğenler, yarın onların kurduğu ve dikta edecekleri şartlara uymaya mecburdur. Aklımızı başımıza alalım. Bize bizden başka dost yok. Dini, dili, ırkı ne olursa olsun...