Hayatımızda bir şeyler için sürekli hedef koyarız. Başarılı olmak hepimizin yegane dileğidir. Bu hedefleri gerçekleştirdikten sonra hayatımızda duraklama noktası olur. Deriz ki ‘Tamam ben … oldum hedefim buydu ve oldu’ Sonra…

Misal veriyorum bir öğretim görevlisi düşünün kişinin hedefi öğretim görevlisi olup bolca maaş almak. Bu kişi hedefine ulaştığı ve doydu. Öğrenciye bir şey katamaz ki bunu beklemek bile saçmalık çünkü hedefini gerçekleştirdi bundan sonrası isteyerek yapacakları değil, zorunda olduğu sorumluluklardır.

Tekrar misal veriyorum bir öğretim görevlisi düşünün bu kişinin hedefi öğretim görevlisi olup, birçok öğrenciye ışık olmak, aklı başında bireyler yetiştirmek, eğitmek olsun. Öğrencileri ışıl ışıl parlar ve her zaman aktif ve başarılı olur!

Hedefine varınca duraksayan insanların doyuma ulaşır her şeyden elini eteğini çeker. Hele ki koltuğunun sarsılmaz olduğunu zihniyetine girerse etrafında sorumsuz, egoist diye çok anılır. Her şeyin sonu vardır. Koltuk sallanır, güven kırılır, para biter, sistem değişir, insanlar değişir. Hedefin sonuna vardığına güvenip put gibi duran insanlar şimdi değilse bile ilerde devrilir! Yemek yedikten sonra onu sindirip tekrar acıkacak gibi olunmalı hayatta.

Hedefin üstüne hedef koyan insanlar her zaman nerde ne şartlarda olursa olsun başarılı olur! Bazı konularda doyumsuz olmak yanımıza kardır.

Sağlıcakla…