Kişisel gelişim eski yıllarda ‘Entel faaliyetler listesinin’ zirvesinde yer alırken şimdilerde oldukça popüler ve artık kişisel gelişimle ilgilenmeyene ‘Cahil’ diyorlar.

Eskiler ta o zamanlarda önyargılarını kırsalardı şimdi internette ‘hoşlandığın kızı manipüle et’ videoları çekilmezdi. Gerçi şimdi hayal ettim de o zamanlar bu konu öne çıkmış olsaydı ‘5 adımda Tirex avlama, mağaradan kaçırılan kızın acıyan saç kökleri için maske, konakta ki zengin kızın kirvesi makyajı’ gibi garip konular ele alınabilirdi.

Önceden bu kadar önyargıyla bakılırken niye şimdi bu kadar popüler? Bireyselleşiyoruz da o yüzden!

Artık ‘Aman komşular görmesin, aman laf edilmesin’ demiyor aynaya bakıp kendimizle muhatap olup kendimize hesap soruyoruz. Faydalı fakat asosyalliğe de itmiyor değil.

Peki niye bireyselleştik?

Günde 14 saat çalışmış olabilirsin, trafikte sıkıştığın için işe geç kalmışta olabilirsin, parasızlıktan çocuğuna istediğini alamamış olabilirsin, görünmez kafesin içinde gibi hissediyor olabilirsin.. Sakin ol kişisel gelişim imdadına yetişiyor.

Bireyselleşmekte ki en büyük etkenin kapitalizm olduğunu düşünüyorum çünkü 2 buçuk bin lira maaşın getirisi yok. Şimdi bana diyecekler ki ‘‘Off ne diyor bu yine her şeye muhalefet’’

Yemezler, bireyselim ben buradan girer buradan çıkar.

Kişisel gelişim kitabı oku, metafizikle ilgilen, kitap boya, örgü ör içinde adını koyamadığın eksiklik geçmez. İnsanların sabrı saç diplerini bile geçti taşıyor ve bazı ‘Saygıdeğer’ kişiler ‘‘Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz!’’ diyor. Adam valilik binası önünde çocukları aç olduğu için kendini yaktı be!

Lafım patronlara değil onlarda kapitalizme ayak uydurmak zorunda kalan bizi gibi koyunlar fakat onların yeminde hem saman hem arpa hem de yonca var sonuçta sosyalist bir ülkede yaşamıyoruz.

İnsanlar ne yapsınlar şartlardan dolayı gelişemiyorlar tam aksine geriliyorlar. Deprem vergileri tartışması İdlib meselesi ile kapatılırken Yüce Rabbim’i kullanan şarlatanlar duvarlara vurarak dua okuyorlar ve depremden korunuyoruz, yaşasın!

Dünya düzenine ayak uyduramayan vicdanlı insanların gördüklerine ve yaşadıklarına göz yuman acımasız sistemi kurabilen şahıslardan nefret ettiğimi açıklamaya çalışıyorum.

Geleceğin mesleği tıp, yiyecek ve mühendislik derken psikologlar paraları götürüyor mutsuz insanlar sayesinde. Eksikliği kapatamayan tembelleşen bir bilinçle saçma sapan hareketler yapan her şeyin birbirine karıştığı garip insanlar olduk.

O kadar karmaşık ki bu durum herkes kaderci herkes sisteme direnmeden yenildiğini düşünüp yatıyor işin en ilginç tarafı tüm bu acımasız olaylar sadece para için yaşatılıyor insanlara. Çok enteresan düşünce kalıpları var…

Hoşça kalın.