Merhaba,

Çocuğun okula başlaması büyük bir heyecandır anne-baba için… Minicik yavrularının büyüyüp de okula başlaması inanılmazdır çoğu zaman… Belki de ilk kez ayrılacaktır annesinden o minicik eller… Çocukluk döneminin karmaşayla ve coşkuyla geçen ilk yıllarından sonra, hem çocuk için hem ebeveynler için en zorlu dönemlerinden biri 6-7 yaş aralığıdır. Bu dönemde artık çevresindeki olayların daha çok farkında olan çocuğunuz anne babasının bağımlılığından sıyrılarak arkadaşlarına yönelmeye başlamıştır bile…

Anne babalar bu dönemde çocuklarındaki değişimlere inanamazlar çoğu zaman… Ve ne yapacakları konusunda karışıktır kafaları…Tepki ve davranışları değişen, artık kendi kararlarını vermek isteyen, hatta her şeyin kendi istediği gibi yapılması için direten, ben merkezci davranışlar sergileyen çocuklarına karşı nasıl bir tutum sergilemelidirler?

Aslında cevabı zor bir soru bu. Çünkü her çocuk kendine özgüdür ve biriciktir. Anne babalar çocuklarını çok iyi tanımalı ve çocuğun yapısına uygun yöntemler kullanmalıdırlar. Yoksa işler daha da sarpa sarabilir…En hareketli dönemlerinden birini yaşayan çocuk otururken dahi hareket halindedir. İlgi çekmeyi sever ve abartılı davranışlar sergileyerek yetişkinlerin kendisini fark etmesini veya taktir etmesini bekler. Yanlış davranışların neler olduğunu bildiği zamanlarda bile sık sık yetişkinlerin sınırlarını esnetme çabasındadır ve yanlış davranışı yapmak ve sonuçlarını deneyimlemekten çekinmezler…Cesurdur Türk çocuğu.

Okula başlama çocukta sıkıntılı bir dönem başlatabilir. Nasıl mı?

Aklı oyunda olan çocuğun artık sınıf içinde kurallara uyması ve sosyal ortamlar da uyumlu olmasının beklenmesi çocukta stres yaratıp uyum problemlerini ortaya çıkarabilir. İçindeki enerjiye karşı koyamayan çocuk, bir ders saati boyunca nasıl sırasında oturacak ve sırasını beklemeyi nasıl başaracaktır? Paylaşımlara nasıl ortak olacaktır?

Özellikle de “evde annesiyle birlikte tüm gününü geçiren bir kardeş varsa, okula gitmek ve anneyi tamamen kardeşe teslim etmek pek de eğlenceli sayılmayacaktır” diye düşünüyorum.

Çocuğun okula başlayarak stres altında olduğu bu dönemde onu okula uğurlamadan önce güzel bir kahvaltıda sohbet etmek ve (eğer kardeş kıskançlığını açıkça belli ediyorsa) mümkün ise bu ortamda kardeşin bulunmaması çocuğu güne hazırlayarak ve stresini azaltabilir. Onunla beraber okuldan çıkışta neler yapılacağına dair cazip planlar yapmanız da gününü iyi bir motivasyonla geçirmesini sağlayabilir. Hatta okuldan geldiğinde başka şeyler istemeden önce rahat bir nefes almasına, bir süre oyun oynamasına müsaade etmeniz ve bu oyun saatinde çocuğa eşlik etmenizi tavsiye ederim. Bu onu çok mutlu edecektir. Çünkü anne babayla geçirilen verimli vakit ertesi gün okulda geçirdiği sıkıcı vaktin sonucunda da onu bekleyen eğlenceli zamanlara dönüşecek ve akşam eve gitmeyi sabırsızlıkla bekleyecektir.

Sabırsızlıkla beklenen zamanlarınız ve içinizi ısıtan gülümsemeleriniz olması dileğiyle… Haftaya buluşmak dileğiyle…