Hepimizi heyecanlandıran bir şeydir yenilik. Hayatlarımızda bazı şeylerin bizi tanımlamadığını, beğeni ve ihtiyaçlarımızı karşılamadığını anladığımızda başlar isteği. Çünkü artık olan, olmuş olan rahatsız edici hale gelmiştir. Gelmiş ve çatırdatmıştır sahibini.

Bu bir tercih değil zorunluluktur da. Zorunlu olanın kaçınılmazı. Bazen daha radikal kararlar alarak mesleklerimizi, daha küçük kararlarla giyindiklerimizi, yaşadığımız evleri, şehirleri, hatta arkadaşlarımızı, davranışlarımızı, bazen ise olduğumuzu sandığımız şeyi değiştiririz.

Her yenilik, içinde ferahlatıcı taneler ile sarar sahibini. Nefesi genişletir. Olanakları parlatır. Sarsıcı ve başlatıcıdır. Başlatır kendine bağlayarak başka bir geleceği.

Yeniyi istemek eskiyi eskitmekten alır varlığını. Eski eskidikçe yeniye duyulan ihtiyaç da o oranda artacaktır. Çünkü içindeki noksanlar belirler yeninin içeriğini. O yüzden yeni olan göbekten bağlıdır eskisine. Olmadığı şeyle olacağı, olduğu şeyle olmayacağı işaretleyerek.

İşte bu hareket. Yaşamın ta kendisi! Yeninin de bir gün eski sayılacak olan yer değişimi…

Öyleyse varsın istekler kavrasın bizi en derinden. Çarpsın ve dağıtsın. Yaklaşırken heyecanla, uzaklaşırken sıkıntıyla terbiye ederek. Yeğ olmamıştır hiç içe düşenden başkası. İzleğinden iz sürülecekse. O yeniyi kurmak için.