Erkan Oğur ile Hüsnü Arkan'ın birlikte seslendirdiği Fikrim Yok şarkısını dinlemediyseniz eksik kalmışsınız diyebilirim.

"Nesinden tutsam dünyanın kopmuş gidiyor" diye başlıyor; aşktan, dertten, dermandan ve yetmeyen vadeyle devam ediyor.

"Huy benim değil mi tanrım güzel sevmeli

Hem güzel sevmeli canım hem dert çekmeli

Derdim yetmiyor"

Dinledikçe derde sürükleyen bir ritmi var ikilinin. İnsan derdinin çoğalmasını istiyor. Derdim çok olsun da çok seveyim der gibi. Şarkının bana hissettirdiği şey derdimin çoğalması değil tabii. Daha çok derdi sevmekle alakalı. Derdimizin de kıymetini bilmekle alakalı. Nasıl ki kıymetini bilmediğimiz şey avucumuzdan kayıp gidiyor; dert de öyle. Öyle hemen elden avuçtan kayıp gitmesin. Neyse derdimiz temellice çözelim. Bir daha elimize avucumuza gelmesin. Derdimize de kıymet biçelim ki onu bile hakkıyla çözelim.

"Derdimin bile kıymetini iyi bilirim" diyen insanları da sevmeli tabi. İnanıyorum ki bizde var olan her şey kıymetli, değerli. Bu kanser bile olsa olumlamadığımız her şeyin bizde bıraktığı iz daha acı, acımasız hatta ölümcül. Derdimiz ve hastalıklarımızla birlikte yaşamayı bilip ve kaçış yollarını görmeliyiz. Çözülmez dediğimiz her sorunun çözümüne giden patika yolu vardır muhakkak.

Kısacası, kötümserliği, olumsuzluğu, surat asmayı ve cezalandırmayı bırakalım. Olduğumuz gibi sevelim, birlikte değişip gelişelim, çözelim, ağlayalım. Hatta birlikte ölelim. Ama yapmadık, yapamadık, vaktimiz olmadı demeyelim. En hoyrat harcadığımız şey zamansa en kıymetli olan da canımız. Cananımız.