Soruyoruzdur kendimize; ”Beyin göçünün sebebi nedir? Neden ülkene değil de başkalarına destek olasın?” diye. Farklı farklı cevaplarımız vardır elbet. Peki neden hızlı bir şekilde artıyor? Bunu bence pek de düşünmeye gerek yok. Haberleri yakından takip eden birisi kolayca cevap verebilir bu soruya...

Bugün 28 Mayıs 2018; bundan tam 34 yıl önce bugün, dönemin Cumhurbaşkanı Kenan Evren'in söylediği ve Türkiye genelinin düşünce yapısını anlatan bir söz geldi aklıma... " biz çok aydın gördük. Bazı şairler vardı, yurt dışına kaçtı. Ben ne yapayım öyle aydını."

Peki bu insanlar neden kaçtı?

Bu soruyu kendimize sormadan önce uygulanan politikalara ve ülkenin aydınlara verilen değerlere bakmak lazım.. Amaçlarının ve hayallerinin peşinden koşan, insanlığa katkıda bulunmak isteyen aydınlar değer görebilecekleri yerlere kaçıyorlar haliyle. Düşünen beyin her zaman kendini yeniler ve aldığı cevaplar daha fazla soru üretmesine sebep olur! Beklediği saygıyı ve amacının öneminin fark edilmediği gören beyin durmaz göçer...

Yanlış hatırlamıyorsam; 2012'de yurtdışında yaşayan Türk Einstein’lara geri dönün çağrısı yapılmıştı. Nitelikli iş gücü açığını kapatabilmek için tersine beyin göçünü özendirmek devlet politikası haline dönüşmüştü. Gerekçeler hazır: Türkiye hızla gelişen bir ülke; araştırmacılar için pek çok desteğimiz mevcut; çok paramız var siz yeter ki dönün. Devletin bu çağrısına genelde olumsuz tepkiler gelse de: ilginçtir, yakın zamanda Türkiye’ye dönmüş araştırmacılardan hiç görüş alınmamış. Yaklaşık 100 araştırmacıyı dünyanın çeşitli bölgelerinden İstanbul’a getirip bir tomar para harcamak yerine, geri dönüş yapan araştırmacılardan görüş alınsa daha uygun olmaz mıydı? Geri dönmeme nedeni olarak dile getirilen bilim politikası ve üniversite özerkliği gibi klişe söylemlerden öte çok daha detaylı bilgi verebilecek yüzlerce araştırmacı var bu ülkede.

Aslında yazılabilecek bir çok şey var! Türkiye'de "aydın" olmak zor.. Ya göçersin ya da kalır amacına ulaşmaya çalışırsın.. Nitekim bunu başaran bir çok bilim insanlarımız oldu ama çoğunun akıbeti belli.. Nedense birçoğu öldü...

Bir çok hayallerle girdiğimiz üniversiteye harcadığımız emeğe karşı gördüğümüz muamele karşısında üzgünüz, kızgınız ve kırgınız...