Bir okulda şöyle bir araştırma yapılıyor. Sene başında okul müdürü bir öğretmeni odasına çağırıyor ve ona “ Son birkaç sene içerisindeki öğretmenlik deneyiminiz mükemmel, bu okuldaki en iyi öğretmen sizsiniz. Size bu yıl çok özel bir sınıf vereceğim. Öğrenciler zekâ katsayılarının yüksekliğine göre ve başarılı olma isteklerine göre özel olarak seçildiler.” En son şunu da ekliyor: “Sakın öğrencilere onların özel olduklarını hissettirmeyin. Herhangi bir sınıfa ders veriyormuşsunuz gibi davranın.”

Yıl sonu bu sınıf ortalamanın çok üzerinde bir performans gösteriyor ve başarı sırasında çevre okulların hepsini geride bırakıyor. Daha sonra müdür gerçeği açıklıyor ve sınıfın akademik yeterliklere göre değil, rastgele seçildiklerini söylüyor. Öğretmen çok şaşırıyor ve başarının kendisinde olduğunu düşünüyor. Ardından ikinci bir sürpriz daha geliyor ve müdür, öğretmenin de rastgele seçildiğini söylüyor.

Bu araştırmadan şu sonuçları çıkarabiliriz: İnsanlara başarılı ve değerli oldukları, aynı zamanda da önemsendikleri hissettirildiğinde, özgüvenleri artar ve kendilerinde güç ve çalışma azmi bulurlar. Bununla birlikte derse giren öğretmen ön yargıdan arınmış bir biçimde tüm öğrencilerinin başarılı olduğuna inanırsa, başarının önünde hiçbir engel kalmaz. Burada önemli bir nokta var. Araştırmayla ilgili olarak, bireylere başarılı olmadıkları halde başarılıymış gibi davranılması değil, onlara inancın ve güvenin gösterilmesi sonucu çıkarılmalıdır. Yani burada önemli olan bireyin kendine inanması, istedikten sonra başaramayacağı hiçbir şeyin olmadığının farkına varmasıdır.

Araştırma sonuçlarını sadece eğitimle değil tüm hayatımızla ilişkilendirebiliriz. Örneğin bir iş yerinde verimliliği arttırmak için de bu sonuçlardan faydalanılabilir. Çalışanlar kendilerine değer verildiğini hissettiklerinde daha verimli ve istekli çalışırlar. Aynı şekilde çocuklarımıza da değer vermeli onlara güvendiğimizi hissettirmeliyiz. Başarma duygusunu tatmalarına yardımcı olmalıyız. İşte o zaman her şeyin nasıl değiştiğini göreceksiniz.