Antika saatlerin bulunduğu bir saatçi sokağında mallarını satmaya çalışan saatçiler konuştular. Birinci saatçi diğerine işlerin ne kadar da azaldığını, geçinmekte güçlük çektiğini, insanların zamanın akışıyla bir problem yaşamadıklarını ve bu sebeple saatlere ihtiyaç duymadıklarını anlattı.

Biraz düşünen ikinci saatçi tezgâhtaki bir saati işaret ederek “Nazım Hikmet’in 1938 yılında aşkını kazıdığı kol saati burada!” diye bağırdı. İnsanlar tezgâhın başında toplanmaya başladır. Parmağın hedefindeki saat dakikalardır hareketsizce duruyordu.

Nazım’ın saati dışında tüm saatleri satan ikinci saatçi çantasını toplayıp sokaktan ayrıldı.