Dil ne bilir,şekeri şerbeti,

Aldıgın lezzeti,baldan mı sandın!

Ne arı,ne de ağaç verir nimeti

Elmayı,narı daldan mı sandın!

Baharı gönderir al gelin gibi,

Bir hazine ki görünmez dibi,

O Cemil'dir Cemal O'nun tecellisi

Güzeli yeşilden,aldan mı sandın!

Çok istesen de inadın olmaz,

Takdirden öte muradın olmaz,

O uçurursa,senin kanadın olmaz,

Uçmayı kuştan,kartaldan mı sandın!

O'nun emriyle göktedir varlıklar,

O'nun emriyle yerde kalabalıklar

O dilerse,kavağa çıkar balıklar

Şu düzenli hayatı faldan mı sandın!

Gördüğün,göremediğin...göz O'nun

Bildiğin,bilemediğin...öz O'nun

Dediğin,diyemediğin...söz O'nun

Kelamı dudaktan,dilden mi sandın!

O dilerse, azlar çok olur,

O dilerse varlar yok olur,

O dilerse açlar tok olur,

Tokluğu paradan puldan mı sandın!

İbrahim duada Nemrut'un ateşinde,

Ateşler gülzar olur,türlü esrar işinde,

Oğul razı kurbandır babasının peşinde,

Kesmeyen bıçağı İsmail'den mi sandın!

Zulmün kucağında Musalar doğar,

Açılır Bahr-ı Ahmer küffarı boğar,

Sükut edince esbap bıldırcın yağar,

Yoksa nusreti ebabilden mi sandın!

Kah gülersin,kah dilhunsun gözyaşına,

Gün olur tuz bulamazsın aşına,

Dün,bugün ne geldiyse başına,

Eden O'dur,eyleyen O...kuldan mı sandın!!

Ateşini söndürdün,suyunda kaldın

Sütünü içtin de,koyunda kaldın,

Dünyayı evlattan maldan mı sandın,

Bülbülün zarını gülden mi sandın!

O'nun sanatı varlığın nakışında,

O'nun şefkati ananın bakışında,

O'nun rahmeti suyun akışında,

Suyu pınardan gölden mi sandın!

Ellerin titrer,fer kesilir gözde,

Kapılırsın pek amansız bir derde,

Maraz,musibet ancak bir perde,

Kul!Eceli Azrail'den mi sandın!

Amele bakarsın ateşi tartar,

Rahmete bakarsın ümidi artar,

Kurtar beni ALLAH'IM kurtar,

Gönül Necatı amelden mi sandın!

Ey gönül sen kurtuluşu amelinden mi sandın?

Şair İbrahim SAYAR