Herkesin hayatında her şeyin kötü gittiği ipin ucunun kaçtığı bir dönem olmuştur mutlaka. Böyle zamanlarda hepimiz ‘Allah’ ım niye böyle, niye hep beni buluyor, niye ben, ben ne yapacağım!’ diye hayıflandığı vakitler olmuştur.

Bu bir teselli yada Polyana yazısı değil!

İnsan acı çektikçe olgunlaşır, sorumluluk alır. Kötü günler yaşamak ilerisi zaman için hazır olur. Kimsenin hayatı kusursuz değil siz mutlu insanları çok dertsiz mi sandınız? Kiminin parası yok, kimisi terk edilmiş, kimisi mesleğinden ötürü yıpranmış…

Bu kötü günleri yaşarken sanki hiç bitmeyecek gibi gelir, sonsuza kadar böyle devam edecek gibi gelir. Sorun ve acı çektiğimiz dönemde zaman yavaş geçer gibi gelir ama o zamanlarla normal gündelik zamanın aynı, bunun değişmesine imkan yok çünkü zamana müdahale etmek imkansız!

Çevrede gördüğüm bir takım insanlara saygı duyarım ben, bu kişiler: Mücadele eden, çevresi ve kendisi için iyi bir şeyler yapmaya çalışan insanlardır. Bir de bazıları vardır konforunu kurup kayıp yaşamadan sızlanıp ağlayanlar.

Ben yanlış mı gözlemledim hep? Hayat iki ileri bir geri gitmiyor mu? Yani demek istediğim risk almadan yaşamak, kayıp vermeden kazanç elde edilmiyor. Oturup bir şeyleri az çaba ve bol yardım ile elde ettikten sonra o güçlü insanlara özenip sızlanmak mantıksız geliyor bana. Sağlıklı bir davranış değil bence.

Bazı zamanlar buna çevremizde ki negatif insanlar sebep olur. Etrafımızda ki o kasfetli insanlar sömürür, mutsuz eder. Başkasının tutumu yüzünden kendinizi kötü hissetmek haksızlıktır. Ve maalesef ki insanları değiştirmek, yönetmek çok mümkün değildir. Ben hep şunu söylerim bu kişilere ‘Beni bir daha üzmene, sinirlendirmene, başarısızlığa uğratmana izin vermeyeceğim!’

Matematiğim hiçbir zaman iyi olmamıştır hatta nefret ederim. Üniversite sınavına girdiğimde bir mantık sorusuna takıldım. Uğraştım, döndüm, evirdim çevirdim yapamadım! 1 dakikada çözmem gereken soruya ben yarım saatimi harcadım. Sonuçlar açıklandı hiç beklemediğim bir sonuç, diyorum ki ‘Ya Esra sen bu kadar aptal mısın kızım? Bu puan ne! Çalıştın ama boşa çalıştın! Neden böyle oldu, iyi de çalışmıştın’ Kendi kafama vura vura sorunu buldum. Bir soru yüzünden Fen bilimleri de kaybettim çünkü zaman bırakmadım. Bir şey çağrıştırdı mı? Hayat bu! Bir dert için hayıflanıp kendinizi niye olmuyor diye zorlarsanız elinizde sadece kaçan fırsatlar kalır. Sorunu bulup düzeltmek daha sağlıklı bir davranış oldu.

Kendinize iyi bakın, sizden başka yok. Sağlıcakla