Nisan'ın bana sunduğu tılsım ve huzur çocukluk duygusu galiba.

Hep iyi şeyler Nisan'da olacak ve yaşanacakmış gibi.

Nisan gelsin bak havalar da ısınır, iyice işler açılır.

Köye Nisan'da gidelim, bahar havası iyi gelir.

Kışın gezi mi olur? Nisan'a plan yapalım.

Ben çocuğumu Nisan'da doğurmak istiyorum.

Aşklar Nisan'da yaşanır.

Nisan'a varmadan borçları toplarız, yılı rahat geçiririz.

İnsan evladıyız işte inandık mı her şey onla güzel, onla yaşanır, onla anlamlı olur.

Bize bir yamuk yaparsa da vay haline. Yılın ayları mı bitti de kafayı Nisan'a takacağım.

Yılın ne başı ne ortası ne de sonu. On iki taneden bir tanesi işte; Nisan...

Yani inanmak, değer vermek, kıymet biçmek önemli. Ne de olsa dengeyi bozmak için birisinden birisi fazla sevilir ya da sevilmez. Bundandır ki 33 yıldır yaptığım gibi yeni yılın dengesini Nisan'da bulacağım inanıyorum ama vazgeçmeyeceğim anlamına da gelmiyor.

2020'ye Nisan'a olan aşkımdan vazgeçerek başlayacağım.

Dilekler tutacağım, hedefler belirleyeceğim, aşklar yaşayacağım, üzüleceğim, güleceğim, daha az yiyeceğim daha çok hareket edeceğim ve daha bir sürü şey!

Sonuç olarak; naif aşkım Nisan bu yıl sana veda edeceğim, başka aşklar yaşayacağım. Mesela Temmuz, Mart, Ekim veya Şubat. En az senin kadar sevimliler. Hoşçakal.