Aydın’da mahalle aralarında yalın ayak bezden yapma topun peşinden koşarken nasıl Beşiktaş’lı oldum. Ortada ne şampiyonluk ne de gurur duyacağım bir neden vardı! Ama siyah-beyaz renklere ölümüne gönül verdim. Eğer ortada bir tercih varsa, kesinlikle bir sosyolojik açıklaması da olmalıydı.

Bir yerlerde beni bu renklere iten bir neden olmalıydı. Ben bilmesem de bu aşkın bir nedeni vardı. Güçsüzün güçlenme, güven veren bir çatı altında buluşma arayışıdır. Siyah-beyaz sadece hayatın iki rengi değildir! Gün göremeyenler ile güzel günlere birlikte gidilebileceğini hayal edenlerin buluşmasıdır. Milyonluk şehirlerde kaybolma korkusunu el ele tutunarak aynı şarkıları söyleyerek, tanımadığı insanlarla omuz omuza vererek gelecek atlatma çabasıdır. Hayatın dağıttığı paylardan beyazlara düşeni alma ve sesini yükseltme yarışıdır. Yazının devamı için tıklayın